Helaas zit vriendin M. in Malaga, Spanje, te genieten van zon, zee, landschappen en andere bezienswaardigheden, waardoor ik haar niet kon uitnodigen om naar de Ludgerdag te komen in Vierakker. We lopen immers het Ludgerpad! En op 26 maart of daar omtrent wordt Ludger herdacht. Dat was nu op zondag 27 maart.
Het was zondag een stralende dag. Een gezelschap van ongeveer 40 personen was samen gekomen bij Den Elter om later op de middag een herdenking te houden bij het Ludgermonument. Ik weet nu dat de panelen met een bepaalde bedoeling zo staan.
De punt als het ware richting Brummen (Brimnum) waar Ludger vandaan kwam. Het is de plek waar Wracharius vanuit zijn versterkte omgrachte hoeve Ludger een stuk land aan deze zijde van de IJssel schonk. Er heeft hier ooit een kerkje gestaan maar die is door de rivier verzwolgen. Het ene luik van het monument staat richting Münster. Ludger was er de eerste bisschop. Het is ook de richting van Billerbeck waar Ludger stierf. M. en ik hebben er al een paar maal mooie wandelingen gemaakt in die omtrek. Mooi uitgestrekt en stil landschap.
Het andere luik staat richting Werden, bij Essen. Daar werd Ludger begraven net buiten het koor oorspronkelijk. Ludger hield ook kennelijk van bomen. Ik geloof dat hij ze niet omhakte zoals Bonifatius. Toen hij in Werden onder een boom stond te bidden brak er een enorm onweer uit. Daarna bleek een heel deel van de natuur platgeslagen te zijn en toen wist Ludger dat daar zijn klooster moest komen! Hij toefde er kennelijk graag. Het was zijn wens om er begraven te worden. Ik moet er nu echt eens heen!
In september krijgt het Aartsbisdom uit Werden een relikwie van Ludger, dat op een later tijdstip in de kerk van Vierakker-Wichmond geplaatst zal worden. Toch een mooi gebaar. Na de herdenking bij dit monument dat net als een Saksisch graf is omringd met palen trokken we naar het Ludgerusgebouw in Vierakker voor een rondwandeling. De rondwandeling eindigde in de protestantse Ludgerkerk voor een oecumenische vesper. Een mooie sobere dienst. We hebben er psalm 19 gebeden, vol mooie natuurbeelden. We zongen zowaar 2 Ludgerliederen. De teksten zijn natuurlijk zo vroom als maar kan!
De leidraad van de vesper was het verhaal van Abraham die op mag gaan naar het beloofde land....al wist hij niet waar het lag. Het lijkt wel op de peregrinatio pro Christo, het ideaal waaruit Ludger leefde. Ik heb de indruk dat de familie met Ludger meetrok, bij Bonifatius was dat ook al zo. Wel weg uit het vaderland, maar niet zonder familie!
Ik loop eigenlijk hier rond in het land van mijn voorvaderen, niks peregrinatio pro Christo! Die peregrinatio in de Achterhoek gaat veel meer op voor vriendin M., want haar voorvaderen en -moeders kwamen van Indonesië en daarvoor uit China. Maar de weg van de Tao kun je overal gaan. Wij gaan gezamenlijk een via mixta, zullen we maar zeggen! Ik heb leuke mensen ontmoet van de Ludgerkring en ben nu ook maar donateur geworden. Ik vier dus nu altijd rond 26 maart het feest van Sint Ludger. Er doen meer collega's mee en ook wat parochianen.
Het blijft vreemd dat de parochie waarbinnen deze plekken zich bevinden geen melding maakt van deze activiteiten. Er is blijkbaar niet al te veel historisch besef. Maar goed je kunt niet alles. Ik vond het een geslaagde dag. Gezellig, interessant en met aardige mensen. We eindigden in het Ludgerusgebouw met koffie en de mogelijkheid een kleine expositie te bekijken. Maar ik zie meer uit naar het moment dat we gewoon weer met z'n tweetjes het Ludgerpad kunnen vervolgen... gewoon de weg gaan, veelkleurig, openstaand voor alles, gewoon op weg...
