We zijn begonnen met de voorbereiding op onze bedevaart naar Lourdes. Omdat collega/vriendin R. ook nog met een busreis meegaat zijn we vroege begonnen dit jaar. De busreis gaat naar Lourdes, via Lisieux en Nevers. In Nevers staat het klooster waar Bernadette intrad na de verschijningen en waar ze nu in een glazen kist opgebaard ligt.
Haar lichaam is onbedorven gebleven, maar na de laatste opgraving kwam er op haar huid een lichte schimmellaag die nu afgedekt is met een waslaagje. Het is een indrukwekkend en wonderschoon gezicht.
Mooier dan bij de Pastoor van Ars. Ook hij is te aanschouwen in een vitrine voor het altaar. Maar dat is geen prettig gezicht. In zijn verhaal komen ook van die enge dingen voor, zoals duivels die werkelijk zijn bed in brand staken. Tenminste, die verkoolde resten van dat bed kun je nog bewonderen in de pastorie van Ars. Ik vind het verhaal en de leefomgeving van de Pastoor van Ars niet prettig. Hij mag dan wel de patroon zijn van parochiegeestelijken, ik laat me liever inspireren door de zwervende missionarissen van destijds in ons land: Willibrord, Bonifatius, Liudger en Lebuinus. Zo is het pastoraat ook weer geworden als toen. Werken in grote gebieden, zoals hier: een regio van 25x25 km.! Je zaait wel maar je hebt geen idee wat je oogst. Het is wel apart om nu net als zij min of meer deel te nemen aan de peregrinatio pro Christo, al loop ik rond in de regio van mijn voorvaderen. Onze kerk is ontheemd en gedoemd tot zwerven. Paulus zei al: we hebben hier geen blijvende stad.
Daarom gaan we graag op bedevaart, vermoed ik, en is het R. en mij eraan gelegen van die bedevaart een religious experience te maken. Dit vraagt van de begeleidende bedevaartbegeleider cq pastor een optimale inzet van zijn mystagogische kwaliteiten. Het vermogen om mensen bewust te maken van het Mysterie van waaruit ze leven en wat dat Mysterie met hen doet.
Bij katholieken is die ervaring niet sterk ontwikkeld. De meeste gelovigen zijn sociale katholieken, ze beleven hun geloof in groepsverband. Het persoonlijke wordt niet gecommuniceerd. Een bisschop spreekt dan ook terecht van de sprakeloosheid van de katholiek. In de begeleiding van iemand zie ik ook wanneer iemand wel weer oog krijgt voor die persoonlijke ontmoeting met God er zich iets ongemakkelijks voordoet. Een angst voor EO-taferelen. Maar als dat luwt, dan is er die band met God en de ervaring dat God echt op je betrokken is. Vriendin R. werd zich ook heel bewust dat God in je woont en vandaar uit op je inwerkt en dat dit ook kan door Zich buiten je te projecteren. In beelden, in teksten. God komt je tegemoet. Ik vertelde haar van mijn pastorant en zijn ervaring met liederen.
Nu gingen we gisteren op zoek naar de betekenis van Theresia van Lisieux in zo'n bedevaart naar Lourdes, waarin Bernadette centraal staat. We gingen al pratend op zoek de betekenis van Theresia op deze bedevaart en ik pakte er een boek bij van haar, de autobiografie. Daar lezen we al in het voorwoord iets inspirerends: Theresia vroeg aan God "haar hemel te mogen doorbrengen door goed te doen op aarde". Daar kunnen we wel wat mee. We kunnen nu niet achterhalen wat Theresia (1873-1897) wist over Lourdes (1858). Is ze er misschien geweest? We weten het (nog) niet. Ik had R. vorig jaar verteld over Theresia's beeld van de lift naar de hemel, maar ze kon het niet gebruiken omdat op die reis de liften nogal eens problemen hadden! Maar nu slaat ze het boek open van Theresia en begint te lezen: "Ik had de heilige maagd erg mooi gevonden en ik had haar naar mij zien glimlachen."
Nu daar is de link met Bernadette!
Ze hebben allebei Maria zien glimlachen! Bij Theresia werkte dat zelfs genezend! Nu zal het niet meer zo moeilijk zijn het verhaal van Theresia en dat van Bernadette met elkaar te verbinden en de bedevaartgangers een spiritualiteit van de glimlach mee te geven. We hadden al bedacht dat men aan het begin van de bedevaart elkaar een hand zou geven om elkaar een goede tijd te wensen. Ongemerkt glimlach je erbij en wij hopen dat iedereen dan in elkaar die glimlach van Maria mag ervaren. Zo'n mooie tedere glimlach is wel het mooiste symbool van het gebeuren in Lourdes.
Het is mooi om zo samen aan het thema te werken. R. moest ook nog een viering uitwerken voor in Lisieux. Ze pakte een van de stapel boekjes die ik gebruik om teksten te maken. Ze slaat een willekeurig boekje open en zie daar: een prachtige tekst over Theresia van Lisieux! Een mooie leidraad voor de viering! Het gaat helemaal goed komen dit jaar met de bedevaarten.
De Voorzienigheid werkt weer voortreffelijk mee!
Ik weet zeker dat Maria naar ons glimlacht...
Haar lichaam is onbedorven gebleven, maar na de laatste opgraving kwam er op haar huid een lichte schimmellaag die nu afgedekt is met een waslaagje. Het is een indrukwekkend en wonderschoon gezicht.
Mooier dan bij de Pastoor van Ars. Ook hij is te aanschouwen in een vitrine voor het altaar. Maar dat is geen prettig gezicht. In zijn verhaal komen ook van die enge dingen voor, zoals duivels die werkelijk zijn bed in brand staken. Tenminste, die verkoolde resten van dat bed kun je nog bewonderen in de pastorie van Ars. Ik vind het verhaal en de leefomgeving van de Pastoor van Ars niet prettig. Hij mag dan wel de patroon zijn van parochiegeestelijken, ik laat me liever inspireren door de zwervende missionarissen van destijds in ons land: Willibrord, Bonifatius, Liudger en Lebuinus. Zo is het pastoraat ook weer geworden als toen. Werken in grote gebieden, zoals hier: een regio van 25x25 km.! Je zaait wel maar je hebt geen idee wat je oogst. Het is wel apart om nu net als zij min of meer deel te nemen aan de peregrinatio pro Christo, al loop ik rond in de regio van mijn voorvaderen. Onze kerk is ontheemd en gedoemd tot zwerven. Paulus zei al: we hebben hier geen blijvende stad.
Daarom gaan we graag op bedevaart, vermoed ik, en is het R. en mij eraan gelegen van die bedevaart een religious experience te maken. Dit vraagt van de begeleidende bedevaartbegeleider cq pastor een optimale inzet van zijn mystagogische kwaliteiten. Het vermogen om mensen bewust te maken van het Mysterie van waaruit ze leven en wat dat Mysterie met hen doet.
Bij katholieken is die ervaring niet sterk ontwikkeld. De meeste gelovigen zijn sociale katholieken, ze beleven hun geloof in groepsverband. Het persoonlijke wordt niet gecommuniceerd. Een bisschop spreekt dan ook terecht van de sprakeloosheid van de katholiek. In de begeleiding van iemand zie ik ook wanneer iemand wel weer oog krijgt voor die persoonlijke ontmoeting met God er zich iets ongemakkelijks voordoet. Een angst voor EO-taferelen. Maar als dat luwt, dan is er die band met God en de ervaring dat God echt op je betrokken is. Vriendin R. werd zich ook heel bewust dat God in je woont en vandaar uit op je inwerkt en dat dit ook kan door Zich buiten je te projecteren. In beelden, in teksten. God komt je tegemoet. Ik vertelde haar van mijn pastorant en zijn ervaring met liederen.
Nu gingen we gisteren op zoek naar de betekenis van Theresia van Lisieux in zo'n bedevaart naar Lourdes, waarin Bernadette centraal staat. We gingen al pratend op zoek de betekenis van Theresia op deze bedevaart en ik pakte er een boek bij van haar, de autobiografie. Daar lezen we al in het voorwoord iets inspirerends: Theresia vroeg aan God "haar hemel te mogen doorbrengen door goed te doen op aarde". Daar kunnen we wel wat mee. We kunnen nu niet achterhalen wat Theresia (1873-1897) wist over Lourdes (1858). Is ze er misschien geweest? We weten het (nog) niet. Ik had R. vorig jaar verteld over Theresia's beeld van de lift naar de hemel, maar ze kon het niet gebruiken omdat op die reis de liften nogal eens problemen hadden! Maar nu slaat ze het boek open van Theresia en begint te lezen: "Ik had de heilige maagd erg mooi gevonden en ik had haar naar mij zien glimlachen."
Nu daar is de link met Bernadette!
Ze hebben allebei Maria zien glimlachen! Bij Theresia werkte dat zelfs genezend! Nu zal het niet meer zo moeilijk zijn het verhaal van Theresia en dat van Bernadette met elkaar te verbinden en de bedevaartgangers een spiritualiteit van de glimlach mee te geven. We hadden al bedacht dat men aan het begin van de bedevaart elkaar een hand zou geven om elkaar een goede tijd te wensen. Ongemerkt glimlach je erbij en wij hopen dat iedereen dan in elkaar die glimlach van Maria mag ervaren. Zo'n mooie tedere glimlach is wel het mooiste symbool van het gebeuren in Lourdes.
Het is mooi om zo samen aan het thema te werken. R. moest ook nog een viering uitwerken voor in Lisieux. Ze pakte een van de stapel boekjes die ik gebruik om teksten te maken. Ze slaat een willekeurig boekje open en zie daar: een prachtige tekst over Theresia van Lisieux! Een mooie leidraad voor de viering! Het gaat helemaal goed komen dit jaar met de bedevaarten.
De Voorzienigheid werkt weer voortreffelijk mee!
Ik weet zeker dat Maria naar ons glimlacht...
