Mijn oude Volvo rijdt nog geweldig, maar de radio heeft het begeven. In de stad had ik al helemaal geen ontvangst meer. Door vandalen heeft de antenne ook nog een knak gekregen en nu heb ik het er maar afgehaald. Dus luister ik naar de vier allerlaatste cassettebandjes die ik nog in mijn bezit heb. Een CD-speler in de auto is te luxe!
Het zijn alle vier bandjes met Kantates van Bach. Ik ken ze haast uit het hoofd. Toen ik een tijdlang met de trein moest reizen beluisterde ik deze op mijn minicassettespeler.
De Kantates mogen wat mij betreft achter elkaar door gespeeld worden. Ik weet soms nauwelijks of een bepaalde aria bij de ene of de andere kantate hoort. Het vormt één groot palet van muziek en zang, waarin allerlei gevoelens worden vertolkt.
Ik houd ook van de teksten. Zo heb ik al dagenlang bovenstaande zin in mijn hoofd, gezongen door de mannenalt Paul Esswood. Wat een fantastische stem! Ik herken hem uit duizenden! Ook de organo obbligato zweeft steeds binnen. Het is zo'n feest voor het oor! Iets in mij wordt vreugdevol geraakt met een vleug droefheid, de droefheid van het onvervulde verlangen.
Van een verlangen dat vaak genoeg vervuld wordt, maar overgaat in heimwee als de Beminde heengegaan is. Dan wordt het dus tijd om naar zo'n tekst te kijken.
God heeft dus alles goed gemaakt.
Inderdaad! God zag dat de schepping goed was!
Iedere dag opnieuw mogen we zijn Liefde en Trouw ervaren.
Ja, helemaal waar!
En God troost ons wanneer angst en kommer ons terneerdrukken...
Ja, dat is het! God neemt angst, zorgen, ziekte, ellende en wat al niet meer niet weg, maar is als het ware van binnenuit altijd troostend aanwezig! Dat komt nu als inzicht in volle glorie binnen!
Troost is Gods Liefde in de vorm van Mededogen, van Compassie!
Wanneer je éénmaal het besef hebt van de Stiltekern in je, die er altijd is, leer je het dualisme van het aardse leven om te zetten in dualiteit. Domweg waarnemen dat het leven vol contrastervaringen zit. Deze dus ook domweg constateren vanuit de Stiltekern. Daar waar je één bent met God. De troost is kijken met de ogen van God naar je eigen leed.
De verlossing bestaat er niet uit dat we geen contrastervaringen meer hebben, maar dat we er anders -met Andere Ogen- naar kijken! Het gaat in de mystiek werkelijk om 'total acceptance', om éénwilligheid. Om het christelijk te zeggen: één te zijn met Gods Wil. Iedere tijd, overal ter wereld, komt men er achter dat het hier om gaat!
Toch mooi dat het vanuit de mystiek een geweldige tekst is! De tekst is overigens van Georg Christian Lehms (1684-1771). Hij schreef het bij Markus 7, 31-37. De dove, die ook moeilijk sprak, wordt door Jezus genezen. Jezus raakt met spuug de oren en de tong aan van deze man en zucht erbij en zegt: Effata! Ga open! Geen wonder dat deze gebaren en dit woord Effata in de doopritus zijn terecht gekomen, want het gaat om genezing van de hele mens, vooral spiritueel! Het gaat om een nieuw leren verstaan van deze werkelijkheid: Gott hat alles wohl gemacht!
De tekst is een ware mystagogie. Bach en Lehms wijden ons in in het Mysterie van God en deze wereld, waarvan God zei dat het goed is... Het gaat om bewustwording, om interiorisatie: So kann Ich dich vergnügt in meine Seele senken...
Het uiteindelijk perspectief in deze kantate 'Geist und Seele wird verwirret.' (BWV 35) wordt uitgezongen door Paul Esswood with full band: Eénheid met God. Vol heimwee zingt hij en zingt hij in mij:
Ich wünsche mir, bei Gott zu leben, Ach wäre doch die Zeit schon da...
Ja, was het maar zover!
Het zijn alle vier bandjes met Kantates van Bach. Ik ken ze haast uit het hoofd. Toen ik een tijdlang met de trein moest reizen beluisterde ik deze op mijn minicassettespeler.
De Kantates mogen wat mij betreft achter elkaar door gespeeld worden. Ik weet soms nauwelijks of een bepaalde aria bij de ene of de andere kantate hoort. Het vormt één groot palet van muziek en zang, waarin allerlei gevoelens worden vertolkt.
Ik houd ook van de teksten. Zo heb ik al dagenlang bovenstaande zin in mijn hoofd, gezongen door de mannenalt Paul Esswood. Wat een fantastische stem! Ik herken hem uit duizenden! Ook de organo obbligato zweeft steeds binnen. Het is zo'n feest voor het oor! Iets in mij wordt vreugdevol geraakt met een vleug droefheid, de droefheid van het onvervulde verlangen.
Van een verlangen dat vaak genoeg vervuld wordt, maar overgaat in heimwee als de Beminde heengegaan is. Dan wordt het dus tijd om naar zo'n tekst te kijken.
God heeft dus alles goed gemaakt.
Inderdaad! God zag dat de schepping goed was!
Iedere dag opnieuw mogen we zijn Liefde en Trouw ervaren.
Ja, helemaal waar!
En God troost ons wanneer angst en kommer ons terneerdrukken...
Ja, dat is het! God neemt angst, zorgen, ziekte, ellende en wat al niet meer niet weg, maar is als het ware van binnenuit altijd troostend aanwezig! Dat komt nu als inzicht in volle glorie binnen!
Troost is Gods Liefde in de vorm van Mededogen, van Compassie!
Wanneer je éénmaal het besef hebt van de Stiltekern in je, die er altijd is, leer je het dualisme van het aardse leven om te zetten in dualiteit. Domweg waarnemen dat het leven vol contrastervaringen zit. Deze dus ook domweg constateren vanuit de Stiltekern. Daar waar je één bent met God. De troost is kijken met de ogen van God naar je eigen leed.
De verlossing bestaat er niet uit dat we geen contrastervaringen meer hebben, maar dat we er anders -met Andere Ogen- naar kijken! Het gaat in de mystiek werkelijk om 'total acceptance', om éénwilligheid. Om het christelijk te zeggen: één te zijn met Gods Wil. Iedere tijd, overal ter wereld, komt men er achter dat het hier om gaat!
Toch mooi dat het vanuit de mystiek een geweldige tekst is! De tekst is overigens van Georg Christian Lehms (1684-1771). Hij schreef het bij Markus 7, 31-37. De dove, die ook moeilijk sprak, wordt door Jezus genezen. Jezus raakt met spuug de oren en de tong aan van deze man en zucht erbij en zegt: Effata! Ga open! Geen wonder dat deze gebaren en dit woord Effata in de doopritus zijn terecht gekomen, want het gaat om genezing van de hele mens, vooral spiritueel! Het gaat om een nieuw leren verstaan van deze werkelijkheid: Gott hat alles wohl gemacht!
De tekst is een ware mystagogie. Bach en Lehms wijden ons in in het Mysterie van God en deze wereld, waarvan God zei dat het goed is... Het gaat om bewustwording, om interiorisatie: So kann Ich dich vergnügt in meine Seele senken...
Het uiteindelijk perspectief in deze kantate 'Geist und Seele wird verwirret.' (BWV 35) wordt uitgezongen door Paul Esswood with full band: Eénheid met God. Vol heimwee zingt hij en zingt hij in mij:
Ich wünsche mir, bei Gott zu leben, Ach wäre doch die Zeit schon da...
Ja, was het maar zover!
