Inmiddels heb ik een biografie op de kop weten te tikken over Teresia van Lisieux (1873-1897) van Guy Gaucher. Een beetje vroom, maar wat ik wil weten staat er wel in. Hierbij een foto van de dertienjarige Teresia. De glimlach van Maria stond al in haar hart gegrift...
De zesjarige Teresia verloor haar moeder in 1877. Kort ervoor, als een laatste poging aan de dood te ontsnappen, ging haar moeder met drie van haar zussen naar Lourdes. Ze hoopten op een wonder en verwierpen de adviezen van de behandelend arts. Moeder wordt vier keer gebaad in het bronwater, maar ze geneest niet. Integendeel, de pijn werd ondragelijker! Maar ze is blij dat ze ook dit geprobeerd heeft. Lourdes is dan zo'n 15 jaar in bedrijf...wat heeft het voor Teresia en haar zussen betekent dat hun moeder niet genas in Lourdes?
Voor Teresia is de dood van haar moeder het einde van een blijde jeugd. Ze vraagt aan haar zus Pauline haar moeder te zijn! In 1882 verliest zij haar tweede moeder Pauline door haar intrede in de Karmel. Ook Teresia begint iets van roeping te ervaren. Al weet ze dat het niet om Moeder Pauline mag gaan. Nee, ze zal gaan voor Jezus te zijner tijd! Maar het verlies van twee moeders was zeker traumatisch voor haar.
Met de tienjarige Teresia gaat het dan helemaal niet goed. Later zal Pauline met spijt vernemen wat voor een enorme impact haar vertrek heeft gehad op Teresia. Haar zus Celine probeert een derde moeder te zijn, maar Teresia accepteert dat aanbod niet. De angst misschien weer een moeder te kunnen verliezen, nekt haar ongetwijfeld. Als ze bij een logeerpartij haar tante 'moeder' noemt, wordt haar nichtje heel kwaad en zegt haar dat het háár moeder is en dat teresia géén moeder meer heeft!
Ze wordt heel ziek. Ze roept vaak om 'mama..., mama...!' Als haar zussen zich met haar in gebed tot Maria richten besluit Teresia ook te bidden.
Ze schrijft hierover: Ineens leek het of de heilige Maagd zo mooi was, zo mooi als ik nog nooit iets gezien had. Haar gelaat ademde een onuitsprekelijke goedheid en tederheid uit. Maar wat me tot in het diepst van mijn ziel drong, was de verrukkelijke glimlach van de heilige Maagd. Toen verdween al mijn narigheid....'. Ze vertelt het gebeuren aan niemand uit angst dat dit geluk erdoor zou kunnen verdwijnen.
Even lijkt het erop dat deze geslaagde transformatie dreigt te mislukken doordat anderen haar verzoeken het gebeuren te vertellen.
Boeiend, dit inkijkje in de magische wereld van een prepuberaal kind! Een interessant fenomeen, waarin ze lichamelijk en geestelijk geneest (en dat zonder Lourdes!). Het lijkt me een geslaagd transitioneel gebeuren. De aardse moeder is nu een onsterfelijke hemelse moeder geworden. Een moeder die je nooit meer kwijt kunt raken.
De tienjarige Teresia is in 1884 op retraite! Wat kun je toch al veel als je zo jong bent! Ze zorgt eigenlijk heel goed voor zichzelf en weet binnen haar christelijke context geslaagde transities te bewerkstelligen! Zo schrijft ze later (na 1895) hierover: 'Ach, wat was die eerste kus die Jezus mijn ziel gaf heerlijk!... Er waren geen vragen, geen strijd, geen offers. Al een hele tijd hadden Jezus en de arme kleine Therese elkaar aangekeken en begrepen. Die dag was het geen blik meer, maar een versmelten. Zij waren geen twee meer, Therese was verdwenen, zoals een druppel water verloren gaat in de oceaanboezem. Alleen Jezus was overgebleven...'.
Jezus is nu de verbindende schakel tussen Teresia en haar overleden moeder en verbindt haar in de Geest ook met Pauline haar tweede moeder, in het klooster. Al is er enige overeenkomst met de verschijning van het meisje aan Bernadette, toch zijn er ook grote verschillen.
Maar spiritueel valt er in beide gevallen wel iets zinnigs over te zeggen.
Zoiets als: God laat je niet in de steek.
Op een dieptepunt in je leven zal God aan je verschijnen in een gestalte die jij kunt begrijpen.
Contact met God zal je genezen. Het zal het begin zijn van een rijper leven.
Je zult oog krijgen voor Gods universaliteit; wie wij ons bewegen en in wie we zijn.
Je zult merken dat het zelfs ziekte en lijden overwint...
De zesjarige Teresia verloor haar moeder in 1877. Kort ervoor, als een laatste poging aan de dood te ontsnappen, ging haar moeder met drie van haar zussen naar Lourdes. Ze hoopten op een wonder en verwierpen de adviezen van de behandelend arts. Moeder wordt vier keer gebaad in het bronwater, maar ze geneest niet. Integendeel, de pijn werd ondragelijker! Maar ze is blij dat ze ook dit geprobeerd heeft. Lourdes is dan zo'n 15 jaar in bedrijf...wat heeft het voor Teresia en haar zussen betekent dat hun moeder niet genas in Lourdes?
Voor Teresia is de dood van haar moeder het einde van een blijde jeugd. Ze vraagt aan haar zus Pauline haar moeder te zijn! In 1882 verliest zij haar tweede moeder Pauline door haar intrede in de Karmel. Ook Teresia begint iets van roeping te ervaren. Al weet ze dat het niet om Moeder Pauline mag gaan. Nee, ze zal gaan voor Jezus te zijner tijd! Maar het verlies van twee moeders was zeker traumatisch voor haar.
Met de tienjarige Teresia gaat het dan helemaal niet goed. Later zal Pauline met spijt vernemen wat voor een enorme impact haar vertrek heeft gehad op Teresia. Haar zus Celine probeert een derde moeder te zijn, maar Teresia accepteert dat aanbod niet. De angst misschien weer een moeder te kunnen verliezen, nekt haar ongetwijfeld. Als ze bij een logeerpartij haar tante 'moeder' noemt, wordt haar nichtje heel kwaad en zegt haar dat het háár moeder is en dat teresia géén moeder meer heeft!
Ze wordt heel ziek. Ze roept vaak om 'mama..., mama...!' Als haar zussen zich met haar in gebed tot Maria richten besluit Teresia ook te bidden.
Ze schrijft hierover: Ineens leek het of de heilige Maagd zo mooi was, zo mooi als ik nog nooit iets gezien had. Haar gelaat ademde een onuitsprekelijke goedheid en tederheid uit. Maar wat me tot in het diepst van mijn ziel drong, was de verrukkelijke glimlach van de heilige Maagd. Toen verdween al mijn narigheid....'. Ze vertelt het gebeuren aan niemand uit angst dat dit geluk erdoor zou kunnen verdwijnen.
Even lijkt het erop dat deze geslaagde transformatie dreigt te mislukken doordat anderen haar verzoeken het gebeuren te vertellen.
Boeiend, dit inkijkje in de magische wereld van een prepuberaal kind! Een interessant fenomeen, waarin ze lichamelijk en geestelijk geneest (en dat zonder Lourdes!). Het lijkt me een geslaagd transitioneel gebeuren. De aardse moeder is nu een onsterfelijke hemelse moeder geworden. Een moeder die je nooit meer kwijt kunt raken.
De tienjarige Teresia is in 1884 op retraite! Wat kun je toch al veel als je zo jong bent! Ze zorgt eigenlijk heel goed voor zichzelf en weet binnen haar christelijke context geslaagde transities te bewerkstelligen! Zo schrijft ze later (na 1895) hierover: 'Ach, wat was die eerste kus die Jezus mijn ziel gaf heerlijk!... Er waren geen vragen, geen strijd, geen offers. Al een hele tijd hadden Jezus en de arme kleine Therese elkaar aangekeken en begrepen. Die dag was het geen blik meer, maar een versmelten. Zij waren geen twee meer, Therese was verdwenen, zoals een druppel water verloren gaat in de oceaanboezem. Alleen Jezus was overgebleven...'.
Jezus is nu de verbindende schakel tussen Teresia en haar overleden moeder en verbindt haar in de Geest ook met Pauline haar tweede moeder, in het klooster. Al is er enige overeenkomst met de verschijning van het meisje aan Bernadette, toch zijn er ook grote verschillen.
Maar spiritueel valt er in beide gevallen wel iets zinnigs over te zeggen.
Zoiets als: God laat je niet in de steek.
Op een dieptepunt in je leven zal God aan je verschijnen in een gestalte die jij kunt begrijpen.
Contact met God zal je genezen. Het zal het begin zijn van een rijper leven.
Je zult oog krijgen voor Gods universaliteit; wie wij ons bewegen en in wie we zijn.
Je zult merken dat het zelfs ziekte en lijden overwint...
dat leven uit God, leven uit Liefde is.
Dat sterven geen doodgaan is, maar dat je met Bernadette durft te geloven
dat je gelukkig zult worden in dat volgende leven.
Of dat je met Teresia durft te zeggen:
Ik sterf niet, ik ga het Leven binnen!
Dat sterven geen doodgaan is, maar dat je met Bernadette durft te geloven
dat je gelukkig zult worden in dat volgende leven.
Of dat je met Teresia durft te zeggen:
Ik sterf niet, ik ga het Leven binnen!
