donderdag 10 februari 2011

Vechten voor wie je bent

Iedere morgen lees ik twee kranten. Eén vooral voor het plaatselijk nieuws en de ander, Trouw, vooral vanwege de Verdieping. In de eerste krant een treurig verhaal over een vader en een dochter in Egypte (waar de Koptische christenen zich hebben durven aansluiten bij de opstand tegen Mubarak) die van moslim christen zijn geworden en hun leven niet meer zeker zijn. Ik vermoed dat ze evangelisch christen zijn geworden, maar ze krijgen wel steun van de Koptische christenen, een van de oudste varianten van christendom.
Het is eigen aan religies om mensen die overgaan naar een andere religie het moeilijk te maken. In onze traditie ben je neem ik aan automatisch geëxcommuniceerd. Bij fundamentalistische moslims verdien je de doodstraf. Bij Jehova's getuigen word je er ook uitgezet en mag je familie zelfs geen contact meer met je hebben. Ik heb meerdere ex-Jehova's meegemaakt, gewoon hier in Nederland, die onherstelbaar beschadigd zijn door dat geloof. Maar dat geldt ook voor katholieken in hun jeugd misbruikt door een geestelijke. Ze zijn hun geloof in medemens en God kwijt. Het meest schrijnende verhaal vond ik van een meisje in Australië die door een geestelijke huisvriend jarenlang werd misbruikt. Haar vader zei al jaren: Wie ooit aan jou komt, vermoord ik! Het meisje had ergens vernomen dat op moord minstens levenslang staat of de doodstraf. Daarom duurde het misbruik maar door. Ze wilde haar vader niet kwijt! En die vader had zoiets gezegd uit liefde om haar te beschermen! Ik zou het ook gezegd kunnen hebben! Wat een tragiek. Onbedoeld kun je blijkbaar ook schade aanrichten...
Gisteren kocht ik na de KKK-dag in Utrecht een klein boekje over de geschiedenis van het protestantisme. Ik word er niet vrolijk van. Al staat het protestantisme voor individualisme, gewetensvrijheid en stonden de Nederlanden inderdaad bekend om hun tolerantie. Maar ook daar veel ruzie, dood en ellende.
Als ik weer in alle eenvoud het Evangelie lees begrijp ik niet dat het zover heeft kunnen komen.
Iedere religie is gelaagd en het is maar net welke laag dominant wordt en dus de macht krijgt. Zijn het de dogmatici (predestinatie-problematiek, bijvoorbeeld), moralisten (je moet dit en dat) en in de marge de mystici, die meestal vervolgd zijn vanwege hun pacifisme, hun innerlijke vrijheid, hun creativiteit. Ze hebben meestal de core-business van hun religie heel scherp en dat lijken de machthebbers niet te appreciëren. Dit gaat dan allemaal nog om geloof, religie, levensbeschouwing. Gewoon hier en nu. Uitsluiten, moeilijkmaken, vervolgen, doden. De één meent voor zijn Almachtige God iemand te moeten doden om een cartoon. De ander wordt weer uitgelachen en gehoond om het feit dat hij nog geloofd in een God. Waarom laten we elkaar niet vrij? Binnen een geloof zijn toch ook veel varianten. Omwille van je eigen denken is het toch niet nodig te moorden of te honen, uit te lachen of te straffen?
In Trouw het tragische verhaal van David Kuria uit Kenya.
Daar word je vervolgd en met de dood bedreigd voor wat je bent.
Dus niet alleen om wat je gelooft, maar om wat je met je hele wezen bent.
Zelfs wetenschappelijk aangetoond!
Ik heb vreselijk veel bewondering voor David Kuria en David Kato uit Uganda, die onlangs werd vermoord.
Twee mannen die staan voor hun gay-rights, voor het recht te mogen zijn wie je wezenlijk bent, met lichaam, ziel en geest. Dat zo sterk is dat je er voor wilt vechten, om werkelijk te kunnen zijn wie je bent, altijd en overal. Ik schaam mij diep dat de vroegere christelijke koloniale bewinden voor de strafbaarstelling van homosexualiteit hebben gezorgd (In Engeland kon het nog bestraft worden tot in 1967 weet de jeugdtelevisieserie Spangas vanavond te melden).
In Kenia steunen christenen de vervolging van gays (van LBGT's?). Het is toch verschrikkelijk.
En dan te bedenken dat deze beide mannen David heten. Naar de beroemde koning uit de Hebreeuwse Bijbel, die zo'n innige relatie had met Jonathan
( Mijn liefde voor jou, was mij wonderlijker dan die voor vrouwen...).
David Kuria is minstens zo dapper als zijn grote voorganger.
Hij stelt zichzelf beschikbaar voor een politieke functie in 2012!
Ik kan deze dappere mannen niet beter eren dan voor ze te bidden!
Ik heb zo'n idee dat David Kato nu wel weet wat het betekent als Jezus zegt
geen groter liefde heeft hij, die zijn leven geeft voor zijn vrienden...
Ik hoop dat David Kuria blijft leven...
en christenen mag bekeren en ze mag laten zien
dat je kunt vechten voor wie je bent.