Een blog of wat geleden maakte ik me erg kwaad over het themaboekje van Lourdes 'Met Bernadette het Onze Vader bidden'. Vooral waar God wordt voorgesteld als een oude man met baard. Is dat het beeld dat de Kerk daar wil meegeven van God?
Bij betere lezing werd ik nog kwader. Het is niet alleen het themaboekje voor pastores, maar het heet nu 'Het boekje van de pelgrim 2011'.
Het is ook nog 'onmisbaar voor het slagen van de bedevaart, samen met anderen als Kerk, in de tederheid van de eeuwige Vader'.
Nu spreekt mij die tederheid van de Vader erg aan, maar waarom zie ik het niet in het boekje?
Ik heb de neiging te geloven dat het boekje is samengesteld door 'geestelijke vaders', die eigenlijk niet van binnenuit weten hoe het is om kinderen te hebben. Dat hoeven ze ook niet allemaal te weten, maar ze haden er 'biologische vaders' bij kunnen halen.
Ze hadden kunnen nagaan wat 'aards vaderschap' betekent voor de vormgeving van God's Vaderschap.
En ook hoe dat uitwerkt op zonen en dochters.
Wel had ik bij eerste lezing twee foto's van vaders met kinderen over het hoofd gezien. Een vader die met een dochterje voor zich op de borst staat te bidden, met de ogen gesloten.
En een vader met een dochtertje op schoot en een kaarsje in zijn hand en een rozenkrans. Vermoedelijk gemaakt bij de lichtprocessie.
Bij betere lezing werd ik nog kwader. Het is niet alleen het themaboekje voor pastores, maar het heet nu 'Het boekje van de pelgrim 2011'.
Het is ook nog 'onmisbaar voor het slagen van de bedevaart, samen met anderen als Kerk, in de tederheid van de eeuwige Vader'.
Nu spreekt mij die tederheid van de Vader erg aan, maar waarom zie ik het niet in het boekje?
Ik heb de neiging te geloven dat het boekje is samengesteld door 'geestelijke vaders', die eigenlijk niet van binnenuit weten hoe het is om kinderen te hebben. Dat hoeven ze ook niet allemaal te weten, maar ze haden er 'biologische vaders' bij kunnen halen.
Ze hadden kunnen nagaan wat 'aards vaderschap' betekent voor de vormgeving van God's Vaderschap.
En ook hoe dat uitwerkt op zonen en dochters.
Wel had ik bij eerste lezing twee foto's van vaders met kinderen over het hoofd gezien. Een vader die met een dochterje voor zich op de borst staat te bidden, met de ogen gesloten.
En een vader met een dochtertje op schoot en een kaarsje in zijn hand en een rozenkrans. Vermoedelijk gemaakt bij de lichtprocessie.
Ze glimlachen allebei naar de fotograaf.
Verder geen enkele vader met een zoon. Alleen de Heilige Vader die een geestelijk zoontje vriendelijk glimlachend over zijn bolletje aait.
Ik ervaar de foto's niet als beeld van God de Vader. Ik weet ook niet hoe een foto eruit zou zien die wel de tederheid van de eeuwige Vader laat zien.
Ik mis in ieder geval wel die interactie die Bernadette wel had als de hemel zich laat zien als een klein meisje die tot haar glimlacht.
Ik heb op internet gekeken naar foto's van vaders met hun kinderen. Maar meestal gaat het dan om vaders met vertederende kleine kinderen. Dat scoort eigenlijk wel gemakkelijk. Zo ook het pelgrimsboekje.
Uit al die foto's (tienduizenden hits) kies ik voor dit blog voor een oudere vader die met zijn zoon (een twintiger lijkt mij) samen ergens naar kijken. Die vader lijkt iets te vertellen en de zoon kijkt geboeid met hem mee volgens mij . Ik vind daar iets heel moois in: dat je als vader zo met je zoon samen ergens bent. Ik voel daar liefde bij. Nabijheid. Maar ook respect voor elkaars eigenheid. Het is net zo mooi als vroeger met je zoontje of dochtertje te knuffelen of te ravotten.
In een volgend blog zal ik proberen uit te leggen welk beeld ook zou kunnen passen van het Vaderschap van God ten opzichte van Zijn dochters. Willen ze wel de vader die hier voorgespiegeld wordt? Moeilijk! Ze hadden hier natuurlijk dochters moeten consulteren en vaders van dochters.
De vaderen zijn niet meer... zo heette al een boek in de zeventiger jaren van de vorige eeuw. De geestelijke vaders van nu lopen een gigantische deuk op door al die 'voorvaderen' die relaties met hun gelovigen erg incestueus op hebben gevat!
Nee, Lourdes had een mooie move voorwaarts kunnen maken door nieuwe beelden te scheppen van vaderschap. Het verhaal van Bernadette leent zich daar ook voor! Maar, helaas!
Met een dochter blijft de relatie altijd wel affectief,
maar met een zoon voelt dat anders.
Het is meer een weten dat je elkaar heel graag mag, ja, van elkaar houdt!
Gelukkig kan ik dat ook laten merken door mijn zoon ook te kussen als we elkaar ontmoeten.
Al doe ik dat ook met broer en vrienden.
Dus bij dit blog deze foto: de oudere vader met zijn grote zoon.
Tederheid door ruimte te geven.
Als vader wil je onvoorwaardelijk goed zijn voor je kind.
Van daar uit kun je ook een vaderlijke God voorstellen.
God, die ruimte geeft.
Die je vol liefde laat meekijken...
naar het mysterie van het leven
Verder geen enkele vader met een zoon. Alleen de Heilige Vader die een geestelijk zoontje vriendelijk glimlachend over zijn bolletje aait.
Ik ervaar de foto's niet als beeld van God de Vader. Ik weet ook niet hoe een foto eruit zou zien die wel de tederheid van de eeuwige Vader laat zien.
Ik mis in ieder geval wel die interactie die Bernadette wel had als de hemel zich laat zien als een klein meisje die tot haar glimlacht.
Ik heb op internet gekeken naar foto's van vaders met hun kinderen. Maar meestal gaat het dan om vaders met vertederende kleine kinderen. Dat scoort eigenlijk wel gemakkelijk. Zo ook het pelgrimsboekje.
Uit al die foto's (tienduizenden hits) kies ik voor dit blog voor een oudere vader die met zijn zoon (een twintiger lijkt mij) samen ergens naar kijken. Die vader lijkt iets te vertellen en de zoon kijkt geboeid met hem mee volgens mij . Ik vind daar iets heel moois in: dat je als vader zo met je zoon samen ergens bent. Ik voel daar liefde bij. Nabijheid. Maar ook respect voor elkaars eigenheid. Het is net zo mooi als vroeger met je zoontje of dochtertje te knuffelen of te ravotten.
In een volgend blog zal ik proberen uit te leggen welk beeld ook zou kunnen passen van het Vaderschap van God ten opzichte van Zijn dochters. Willen ze wel de vader die hier voorgespiegeld wordt? Moeilijk! Ze hadden hier natuurlijk dochters moeten consulteren en vaders van dochters.
De vaderen zijn niet meer... zo heette al een boek in de zeventiger jaren van de vorige eeuw. De geestelijke vaders van nu lopen een gigantische deuk op door al die 'voorvaderen' die relaties met hun gelovigen erg incestueus op hebben gevat!
Nee, Lourdes had een mooie move voorwaarts kunnen maken door nieuwe beelden te scheppen van vaderschap. Het verhaal van Bernadette leent zich daar ook voor! Maar, helaas!
Met een dochter blijft de relatie altijd wel affectief,
maar met een zoon voelt dat anders.
Het is meer een weten dat je elkaar heel graag mag, ja, van elkaar houdt!
Gelukkig kan ik dat ook laten merken door mijn zoon ook te kussen als we elkaar ontmoeten.
Al doe ik dat ook met broer en vrienden.
Dus bij dit blog deze foto: de oudere vader met zijn grote zoon.
Tederheid door ruimte te geven.
Als vader wil je onvoorwaardelijk goed zijn voor je kind.
Van daar uit kun je ook een vaderlijke God voorstellen.
God, die ruimte geeft.
Die je vol liefde laat meekijken...
naar het mysterie van het leven
