In mijn vorige blog heb ik het weer eens gehad over Hermann Hesse. Hij was betrokken bij het gebeuren op de Monte Veritá (de Waarheidsberg) bij Ascona, in Zwitserland. Deze bijzondere plek, rond 1900 ontstaan, vormt de inspiratie van een aantal werken van Hesse.Een van de stichters was Gustav (Gusto) Gräser (1879-1958), een dichter, natuurprofeet en pacifist. Hij heeft veel invloed gehad op Hesse.
Gräser is de hoofdpersoon in "Reis naar het Morgenland" en komt voor in "Demian".
Monte Veritá was net zo'n initiatief als Thoreau's Walden en hier te lande het initiatief van Frederik van Eeden. Het gaat om een terugkeer naar de natuur, naar eerlijk (liefst naakt) leven in een communaal verband, zelfvoorzienend. Velen zagen in Gusto de personificatie van "De Nieuwe Mens". Hesse deelde zelfs een tijdlang het leven met Gusto!
Hij leek de verwezenlijking van de idealen van Nietsche en Walt Whitman. Hij leek volgens velen een nieuwe Franciscus van Assisi. Het werd een plek voor tegenstanders van het militarisme, de filosoof Ernst Bloch voelde zich er thuis, evenals de Dadaïsten als Hugo Ball en Hans Richter.
Ook Thomas Mann is een verdediger van dit gebeuren. Gras hielt na een een uitwijzing door Zwitserland in Duitsland een Kruistocht der Liefde. Flower-power, lang voor 1968!
Het is dus niet zo vreemd dat Hermann Hesse bij de hippie-generatie zo populair was. Hij was een generatie eerder drager van dezelfde idealen. Je ziet het nog wat later terug bij de sannyasins van de Bhagwan. Maar uiteindelijk kies je toch voor een gemiddeld bestaan, want leven uit idealen is niet eindeloos vol te houden, al blijven ze in je leven.
Je moet er in blijven geloven dat het anders kan!
Daarom blijf ik graag Hesse lezen.
