Gisteren kreeg ik het boekje in handen met het nieuwe thema van Lourdes: Met Bernadette het Onze Vader bidden. Mijn collega/vriendin R. kwam het brengen. Wij bereiden altijd samen de bedevaart voor met de cliënten uit het zorgcentrum waar zij werkt.
Ik schrok me een ongeluk van het kaft! Een mozaiek van een oude man in witte kleding, met baard en lang haar. Een stralenkrans rond zijn hoofd. Dit is toch niet God onze Vader?
Met afschuw keek ik verder in het boekje. Moeten we dit onze mensen aan doen?
Op p.13 een afbeelding van een-glas-in-lood-raam: weer die man met lang wit haar en een baard, naar beneden kijkend over een aantal cherubijnen heen en een grote rijksappel omhoog geheven in de linkerhand. Beneden hem de duif, als symbool van de Geest. Daaronder vermoed ik Jezus zelf, maar die is niet afgebeeld.
Pag. 25 toont een fresco van dezelfde man, al minder streng kijkend, maar wel met een geheven hand. "Ik ben die is" staat erbij. Een tekst uit Exodus 3,14.
Daar vraagt Mozes naar God's Naam en hoort dan die woorden. Aan de achterzijde een plaat van Mozes, al even streng als God de Vader, met de 10 geboden in zijn armen.
Verderop een hele pagina met weer die man met de baard.
Er staat maar één kleine foto in van een gezin.
Een moeder met haar zoon voor zich, spelend met zijn rozenkrans. En een vader met zijn dochtertje op schoot. Ook de vader heeft een rozenkrans in de hand.
Is dit de inleiding tot het bidden van het Onze Vader?
Ik heb de inhoud nog niet gelezen, want ik ga er vanuit dat de illustraties al een inleiding zijn op het thema.
Ik vind het een miskleun van de eerste orde. Moet dit gaan over de Vader van Jezus, Die Hem door de dood heen weer het leven schonk? Is dit de hemelse Vader, door Wie je je geen zorgen meer hoeft te maken over eten, drinken en kleden? Is dit de Vader waarvan Jezus zegt: Wees volmaakt als de hemelse Vader, die iedereen gelijkelijk behandelt, goeden en kwaden?
Wat moeten wij in 2011 met deze patriarchale vaderfiguur, symbool van de Almachtige God? Moeten we weer leren luisteren, zoals dat vroeger moest? Deze afbeeldingen roepen weer die klassieke vragen op naar Gods Almacht. Kon Hij niet voorkomen dat Zijn Zoon werd geofferd? Als God alles kan, waarom is er dan ziekte, dood en marteling? Dat hoeft dan toch niet?
Ik vrees het ergste wat de inhoud betreft.
Het zal duidelijk zijn dat het boekje niet aan mij besteed is. Ik denk liever in termen als God die Liefde is, Verzoening, Voorzienigheid.
Wat moet ik bij onze groep zeggen over de God die hier is afgebeeld. Dat je moet aanvaarden. Dat je je lijden moet opdragen aan Onze Lieve Heer?
Wij hopen juist dat God door ons heen mag stralen als Liefde.
Dat wij kunnen laten zien dat God een warm Hart heeft.
Dat we door Hem gekend zijn en bemind.
Dat Hij ons draagt in ons lijden, onze eenzaamheid en verdriet.
Dat we mogen wonen in Zijn Hart vol Liefde.
Dan breekt zijn Rijk hier echt aan,
temidden van ons...
vooral ook in Lourdes
dat weten we na al die jaren!
Ik schrok me een ongeluk van het kaft! Een mozaiek van een oude man in witte kleding, met baard en lang haar. Een stralenkrans rond zijn hoofd. Dit is toch niet God onze Vader?
Met afschuw keek ik verder in het boekje. Moeten we dit onze mensen aan doen?
Op p.13 een afbeelding van een-glas-in-lood-raam: weer die man met lang wit haar en een baard, naar beneden kijkend over een aantal cherubijnen heen en een grote rijksappel omhoog geheven in de linkerhand. Beneden hem de duif, als symbool van de Geest. Daaronder vermoed ik Jezus zelf, maar die is niet afgebeeld.
Pag. 25 toont een fresco van dezelfde man, al minder streng kijkend, maar wel met een geheven hand. "Ik ben die is" staat erbij. Een tekst uit Exodus 3,14.
Daar vraagt Mozes naar God's Naam en hoort dan die woorden. Aan de achterzijde een plaat van Mozes, al even streng als God de Vader, met de 10 geboden in zijn armen.
Verderop een hele pagina met weer die man met de baard.
Er staat maar één kleine foto in van een gezin.
Een moeder met haar zoon voor zich, spelend met zijn rozenkrans. En een vader met zijn dochtertje op schoot. Ook de vader heeft een rozenkrans in de hand.
Is dit de inleiding tot het bidden van het Onze Vader?
Ik heb de inhoud nog niet gelezen, want ik ga er vanuit dat de illustraties al een inleiding zijn op het thema.
Ik vind het een miskleun van de eerste orde. Moet dit gaan over de Vader van Jezus, Die Hem door de dood heen weer het leven schonk? Is dit de hemelse Vader, door Wie je je geen zorgen meer hoeft te maken over eten, drinken en kleden? Is dit de Vader waarvan Jezus zegt: Wees volmaakt als de hemelse Vader, die iedereen gelijkelijk behandelt, goeden en kwaden?
Wat moeten wij in 2011 met deze patriarchale vaderfiguur, symbool van de Almachtige God? Moeten we weer leren luisteren, zoals dat vroeger moest? Deze afbeeldingen roepen weer die klassieke vragen op naar Gods Almacht. Kon Hij niet voorkomen dat Zijn Zoon werd geofferd? Als God alles kan, waarom is er dan ziekte, dood en marteling? Dat hoeft dan toch niet?
Ik vrees het ergste wat de inhoud betreft.
Het zal duidelijk zijn dat het boekje niet aan mij besteed is. Ik denk liever in termen als God die Liefde is, Verzoening, Voorzienigheid.
Wat moet ik bij onze groep zeggen over de God die hier is afgebeeld. Dat je moet aanvaarden. Dat je je lijden moet opdragen aan Onze Lieve Heer?
Wij hopen juist dat God door ons heen mag stralen als Liefde.
Dat wij kunnen laten zien dat God een warm Hart heeft.
Dat we door Hem gekend zijn en bemind.
Dat Hij ons draagt in ons lijden, onze eenzaamheid en verdriet.
Dat we mogen wonen in Zijn Hart vol Liefde.
Dan breekt zijn Rijk hier echt aan,
temidden van ons...
vooral ook in Lourdes
dat weten we na al die jaren!
