Ik ben wel sterk gepreoccupeerd met betrekking tot water, golven, rivieren. Dat is allang zo en het lijkt ook wel een onuitputtelijk onderwerp. Het boek van Hermann Hesse 'Siddhartha' heeft daaraan beslist bijgedragen. Een echt hippie-boek. Siddhartha gaat uiteindelijk zijn eigen weg, de weg van de rivier. Een ander boek van Hesse ligt aan de basis van hoe ik vaak signeer. Voor mijn naam mag ik graag de ~ plaatsen (onderaan de letter E) om aan te geven dat ik me bewust ben slechts 'een golfje op de stroom te zijn', naar het gelijknamige boek met aforismen en korte teksten van Hesse. Jarenlang hoorde daar ook een tanka bij van mijn lievelingsdichter Ryokan:
Vanuit een bergspleet
vloeit tussen mossen door
wat helder water;
even stil en ongezien
wilde ik door de wereld gaan
Toen ik met M. een keer rond Billerbeck wandelde zag ik zo'n stroompje, dwars door een weiland lopen, haast niet te zien, maar toch een stroompje. Jarenlang verdiepte ik me in het boeddhisme en vond het idee dat je transparant kunt worden heel aantrekkelijk, vooral vanwege het panoramisch bewustzijn dat er mee samenhangt. Ik dichtte toen de minimal haiku:
glas
in
water
Zo transparant zag ik het ego, als glas in het Water des Levens. Maar het golfje op de stroom is mij ook nog zeer dierbaar. Contemplatie brengt je tot helderheid, tot transparantie. Cassianus gebruikt in de Westerse traditie zelfs dit beeld. We vinden het ook terug bij Dogen:
The waters are so clear, you can see the bottom.
A fish swims there as a fish.
The sky is so clear that
a bird flies there as a bird.
Het gevolg is 'absolute infinite openness' (Eiko Hanaoka), wie wil dat nou niet?
Ik begin maar als golfje op de stroom ~
