Op oudjaarsavond heb ik gewoontegetrouw vriend F. op bezoek. Hij was net terug uit Rome.
Het eerste wat hij vertelde was dat hij de 'scavi' had bezocht. Je moet eigenlijk lang van te voren reserveren, maar ik wist dat als je er gewoon naar toe gaat er vaak nog wel een plekje voor je is om mee te gaan met een groep. Inderdaad was er plaats en warempel op z'n verjaardag! Ik heb hem geloof ik ook aangestoken met vertrouwen op de Voorzienigheid!
De 'scavi' zijn de opgravingen in het Vaticaan tot onder het hoofdaltaar, waar men altijd al het graf van Petrus vermoedde. In de 19e eeuw is men in het geheim gaan graven om te zien of er eigenlijk wel een graf onder ligt. En inderdaad is er een graf gevonden op een oorspronkelijk Romeinse begraafplaats. Men vond er een geraamte van een man zonder voeten. Men kan aannemen dat het van Petrus is als men het legendarische verhaal gelooft dat hij op de kop werd gekruisigd en bij de afname bij de enkels werd afgehakt. Het is een heel indrukwekkende opgraving.
Met vriend F. geloof ik dat iets vanzelf een heilige plaats wordt als het al lang als zodanig in gebruik is. Hetzelfde geldt voor reliquiën. Ook al is historisch aannemelijker dat Petrus in 44 NC in Jeruzalem om het leven kwam, toch is het Vaticaan het middelpunt van de verering van Petrus als eerste Paus. Toen ik zelf in 2004 in Rome meevierde onder het hoofdaltaar op deze historische plek ervaarde ik er een diepe verbondenheid met onze katholieke traditie, met alle ups en downs in het verleden en die bij mijzelf, die ik pas op latere leeftijd heb leren kennen. Het resulteerde in de doop toen ik 21 jaar was en weet nu haast niet beter.
Vriend F. vertelde vervolgens heel enthousiast over de Paus op eerste kerstdag. Hij kreeg het gevoel op deze plek thuis te komen. Deze plek maakte hem bewust van 2000 jaar Kerk en besefte ineens hier van kindsbeen af bij te horen! Je blijft tot in eeuwigheid katholiek zegt men wel en dat kun je van hem zeker zeggen! Het is mooi om te zien hoe iemand positief zijn katholieke jeugd herbeleeft. De Kerk blijft iets waar je bij hoort, ook al ben je het niet overal mee eens en loop je de kerk niet plat. Zijn reisgenote ervaarde het niet zo. Als zovele Nederlandse toeristen, die je bijvoorbeeld ook meemaakt in Lourdes wordt er geschamperd en kritisch gedaan. Dat verstikt dan ook iedere vorm van participatie. F. kan net als ik zomaar argeloos open gaan staan voor een gebeuren en daardoor beleven we nogal eens unieke dingen.
F. houdt net als ik van devotie en daarom hadden we een mooie viering van Oudjaar. Mijn kerstverhaal sloot er mooi op aan. Je bent katholiek omdat je een vriend van de Liefde wilt zijn. Vanavond had ik ook Freek de Jonge in zijn show "Het verlossende woord" op TV mee. Ook hij gelooft nog in de Liefde, hoe vaak het woord ook misbruikt is. Liefde is het verlossende woord.
Ik geloof dat Liefde de plek is waar we allen thuiskomen. En waar Liefde is , daar is God.
