Op mijn verjaardagsfeest kwam vriendin M. met een prachtig salontafelboek:
"JAPAN, season by season", van Sandrine Bailly. Per jaargetijde prachtige gedichten, citaten en haiku met fantastische afbeeldingen.
Ik zal de Zen eeuwig dankbaar blijven omdat ze me transcendentie bijbracht op een universele wijze. Door haiku en tanka, door zenteksten en afbeeldingen.
Wat was het een geweldig feest toen ik op de Universiteit boek na boek ontdekte die over Zen ging. Ik baalde er erg van dat er geen boeken waren van hetzelfde kaliber uit mijn eigen religieuze traditie (Evagrius en Dorotheos functioneerden wel enige tijd zo). Maar met behulp van Zen heb ik toch weer heel goed mijn eigen religieuze traditie leren verstaan en ervaren.
Zen is naar mijn idee dan ook vooral een adequate methode om transcendentie in je wakker te maken of zoiets. Ik heb er eigenlijk geen woorden voor. Zen wekt je onmiddellijk en vanuit Stilte leer je opnieuw verstaan en deelgenoot worden van het Goddelijke, van God Zelf!
De schoonheid die erdoor vrij komt in alle gebrokenheid. De glimlach van de Verrijzenis na het lijden. Ik heb de Schrift weer opnieuw leren verstaan. Steeds weer opnieuw en fris. Alsof het steeds weer en altijd de eerste keer is.
Vriendin M. gaf me bij het boek ook nog een klein rond schaaltje. Het hoort bij het boek, zei ze. Ik heb nog nooit zo'n schaaltje gezien. Met een doorsnee van 10 centimeter, een brede rand van 2,5 centimeter en dan een kuipje van 2 centimeter diep. Mooi glad wit porcelein. Is het voor olie, voor zout, voor een ei? Ik loop er de hele dag al mee rond en zet het op verschillende in het oog vallende plekken. Het is een smaakvol schaaltje.
Wel heel erg Zennig, ik weet niet goed waarom. Misschien door wat er op de brede rand geschreven staat in een mooi dynamisch lettertje, steeds afgewisseld met een mooie grijze naturel stip. Er staat: See . Smell . Taste . Touch . Enjoy! .
Het is misschien wel een eenvoudig stukje serviesgoed dat bij de Japanse keuken hoort, maar voor mij is het een oproep tot intens en welbewust leven. Het doet me denken aan het oblatenweekend dat ik organiseerde met mijn vrienden K. en K. over zintuigen en meditatie. We leven vaak zo vluchtig dat we niet echt meer proeven, horen, zien, voelen en wat al niet meer. Met Zen probeer je heel primair te proeven wat je proeft, te horen wat je hoort, etcetera.
Here and now, boys, here and now! Zo schreef Aldous Huxley het in zijn boek "Eiland", wat ik een heel goed boek vind en dat ik enige malen heb herlezen.
Het schaaltje is een werkelijk opmerkelijk attribuut dat de komende tijd mijn kamer zal sieren. Een oproep te leven vanuit je zintuigen en je te verheugen.
Enjoy! Verheug je te allen tijde, verheug je!
