maandag 11 april 2011

Zo blij als een kind

In het kader van mijn verzameling 'Gelaarsde Katten' (inmiddels ca. 60 items) zijn we naar de musical 'De Gelaarsde Kat' geweest in Nijmegen. Het was een 4+ voorstelling en zondagmiddag 14.00 u.

Het stikte van de 4 jarigen met of zonder vader en/of moeder, met of zonder opa en/of oma. Het was er levendig en gezellig lawaaierig. Wij gingen waarschijnlijk door als twee opa's.
Of als die oude mannen die op dat balkon zitten bij de Muppetshow met Kermit de Kikker.
De stemming zat er goed in en de meeste mensen lieten zich wel meenemen in het verhaal, waar ook af en toe van het publiek enige participatie werd verwacht. We deden dapper mee!
Het was heerlijk om te zien en te beleven dat die kinderen zo geconcentreerd betrokken waren op het spel. Achter ons zaten een paar kleine meisjes met een aanstekelijke lach. En hoe eenvoudiger de humor des te harder ze lachten. Woordspelletjes doen het goed, elkaar zogenaamd niet begrijpen of verkeerd verstaan ook. Ook volwassenen vallen voor die acteur die niet ernstig kan blijven in zijn rol en dan het uitproest van het lachen! De hele zaal proest mee! 


De tovenaar en de tovenares stalen wel de show (zie boven). Het leek soms net poppenkast, dan weer een voorstelling als bij 'De Efteling'. Ik vond het ook gewoon erg leuk en heb kostelijk zitten lachen! Kom daar nog eens om.
Deze humor is pretentieloos. Het gaat niet verder dan zien dat de tovenaar verandert is in een varkentje, bijvoorbeeld, en dan een dito kontje heeft van plastic met een krulstaartje. Het kwam heel grappig over en hiermee kun je een kind wel humor bij brengen. Zo gaat haast vanzelf!  Ik hoop ook dat straks mijn kleinkinderen zo mogen genieten van een musical. Een hele belevenis.


Ik ben vroeger aleens in deze schouwburg geweest met mijn dochter toen ze nog klein was. Ze wilde graag ballerina worden en daarom mocht ze met mij mee naar een balletvoorstelling. Vol enthousiasme babbelde ze door de voorstelling heen en was zo intensief opgegaan in het ballet dat ik haar achterop de fiets stevig moest vasthouden op weg naar huis omdat ze in slaap gevallen was!

Het was heel gezellig en ongecompliceerd in vergelijking met de 10+ voorstelling die ik met F. meemaakte in Zutphen bij het optreden van René Groothof (ja, de broer van Frank).
Het was een fantastisch solo-optreden met als titel "De tuinen van de herinnering", een ontroerend verhaal uit de tweede wereldoorlog.                  
                            
Voor ons zaten twee jongens van rond de tien vreselijk te klieren tijdens de voorstelling. Eén van de jongens deed René Groothof steeds na.
Tijdens zijn verhaal liep René rustig naar voren, boog zich naar de jongen en zei rustig: 'Ik zie dat je me de hele tijd nadoet. Vind je het wel leuk om hier te zijn?' Overrompeld door deze interventie zei de jongen ja.
'Nou', zei René, 'Misschien kun je dan gewoon luisteren en kijken en heb je iets aan mijn verhaal...'
René loopt weer verder het podium op en speelt zo weer verder!
Ik was erg onder de indruk van deze interventie, die ook nog effectief bleek.
Op het eind wist deze jongen en zijn vriendje wel wat ze de wereld wensten en waarop ze wilden proosten: De wereldvrede! Ja, dat dan weer wel!
Maar op het eind viel mij op dat deze jongens en meerdere tienjarigen domweg opstaan uit hun stoel en nog niet eens uit beleefdheid hebben geklapt voor deze fantastische acteur.

Volgens F., die onderwijzer is op een basisschool, is dit gedrag nog niet eens echt extreem! Ach, hoe zal dat in de toekomst gaan met onze prinsen en prinsesjes?
Ik vertelde mijn verhaal aan vriendin M. Zij kwam met een verhaal van háár schooltijd, ook al weer zo'n veertig jaar geleden (Sorry, M., we worden oud!). Ze gingen met de gymnasiumklas naar 'Medea', een bewerking van een Griekse tragedie. Ze mochten overal gaan zitten in de zaal. Zij zat met anderen op het balkon. Daar werd zo gekeet tijdens de voorstelling dat men besloot te stoppen! Hoe zo de jeugd van tegenwoordig
Ach ja, ik deed ook reuze mijn best destijds om zo'n voorstelling niet mooi of leuk te vinden. Nu kun je me niet blijer maken dan met een opera, musical of wat dan ook!
Het komt vast wel goed met de jeugd van tegenwoordig!
Met deze opa overigens ook wel.
Temidden van al die ouders en kinderen kocht ik na de voorstelling ook de CD van 'De Gelaarsde Kat' en ik kreeg er een blikken spaarbusje bij cadeau!
Zo blij als een kind ging ik naar huis...!