We hebben urenlang weer heerlijk kunnen bomen over hoe je in het leven staat. Dat gaat gemakkelijk met het boek van Joep Dohmen, Brief aan een middelmatige man, bij de hand. Het gaat hem erom of je in staat bent van je leven een kunstwerk te maken á la Foucault. Dat je je werkelijk afvraagt waartoe je leeft en dat wat je leeft voor jezelf zinvol is. Dan is dat voor een ander ook van belang!
Het gaat Dohmen om een sociaal gebeuren, en zo is dit boek een waardige opvolger van en aanvulling op zijn boek 'Tegen de onverschilligheid'.
Maar ondanks deze leidraad begeven we ons ook op allerlei zijpaden. We kwamen op een gegeven moment via Epicurus uit bij de stoïcijn Epictetus. Het ging met name over de spreuk dat je in je leven je rol zo goed mogelijk moet spelen. De rol bepaal je zelf niet, maar als acteur mag je het met verve spelen. Eigenlijk hoeft zelfs dat niet, als dat je rol is!
Of je nu de verveelde echtgenoot mag spelen of een actieve opa, een chagrijnige stadgenoot of een opgewekte politicus, een spraakzame pleaser of een zwijgzame éénling, een wereldredder of een moordenaar, al die rollen maken niets uit als je ze maar zo goed mogelijk speelt!
Vriend K. blijft daar tegen opponeren. Hij is van mening dat je zelf de rol hebt vastgesteld en dat je de kans moet krijgen die rol zo goed mogelijk te spelen. Maar nee, Epictetus bedoelt juist dat datgene wat je juist hier en nu speelt dat je dat zo goed mogelijk moet doen als deel van je rol. Ben je geïrriteerd, speel dan dat zo goed mogelijk. Werkt iets je op de lachspieren, speel dat dan zo mooi mogelijk. Uiteindelijk zijn we toeschouwers van ons toneelstuk hier op aarde. Hoe beter je het speelt, hoe meer je één bent met je rol, des te lekkerder voelt het! Dat noemen we in de psychologie van de mystiek het getuigebewustzijn. Via die fase kun je Eénheidsbewustzijn ervaren, waarbij je hebt geleerd het leven in zijn geheel te accepteren. Dan is alles goed, wat er ook gebeurt.
Lijden ontstaat als niet gebeurt wat jij vindt dat wel moet gebeuren of omgekeerd, dat vindt Epicurus overigens ook. Lijden ontstaat als je van mening bent dat je een bepaalde rol moet spelen.Als dat dan niet lukt lijd je daaraan. Daarom formuleert Epictetus ook de spreuk: Als het niet gaat zoals je wilt, wil dan zoals het gaat. Het ligt heel dicht tegen de rationeel-emotieve training aan, een training die ik als buitengewoon effectief heb ervaren, gezien mijn training via het boek van Ken Keyes, Handboek van Hoger Bewustzijn. Eigenlijk is de enige vraag in deze situatie: hoe ga je om met je biocomputer, je ego?
Zo kwamen we ook bij de bekende verhalen van het visje dat aan zijn moeder vraagt wat water is en aan het voorbeeld van de golven. Je denkt wel dat je een golf bent, maar alle golven bestaan slechts uit water! Het ego (denken dat je een golf bent) is slechts iets tijdelijks, maar we zijn met z'n allen van eeuwigheid (water). Ik zal er nog eens een blog aan wijden.
Na ons bijeenzijn ben ik nog even op boekenjacht gegaan. Een mooie uitgave van Arnon Grunberg's 'De Joodse Messias' in de ramsj voor een zacht prijsje, en ook een boekje over het succes van Armin van Buuren. Een interessante aanschaf: P.Knitter, 'Zonder Boeddha kan ik geen christen zijn', Kampen 2011. De schrijver is 12 jaar ouder dan ik en loopt dus voor op mij in deze dialoog tussen christendom en boeddhisme. Een boeiend boek waarbij ik zie dat hij tot dezelfde conclusies komt als ik. Zoals een herwaardering en herdefinitie van Gods Geest. Wat ik meestal Tegenwoordigheid des Geestes noem of Aanwezigheid Gods. Ook hij sluit natuurlijk aan bij de uitspraak van Hand 17: In God zijn wij, bewegen wij ons en hebben wij ons bestaan. Enfin, interessant om te weten hoe hij katholiek zijn en boeddhisme weet te verbinden!
Eénmaal thuis nog even zitten googelen op KeesKoosKaas en merkwaardig genoeg wel 318 hits! Je vind de naam op RuneTrack.com, maar ook op ander sites. Iemand heeft het als naam, ik denk een Amerikaan! Verder staat er ergens een gedicht met woordspelingen: Kees koos kaas, welke kaas koos Kees, etc.? Er is zowaar een Kees-Koos kindertheater!
Verder vroeg ik me af of een big pleaser wel bestond. Ja dus, in het nummer 'Walk this way' van Aerosmith. Meatballs schijnen in de VS een big pleaser te zijn met Kerstmis.
Nou, we hebben deze dag vooral elkaar zitten pleasen!
