Vandaag ben ik toe aan mijn honderdste blog. Een klein feestje waard! Ik heb ineens ontdekt dat ik op een betere manier kan bloggen, zonder alle problemen van voordien! Alleen dat is al een feestje waard! Ik heb ineens veel meer keuze. Maar waar zal ik dit bijzondere blog aan wijden? Ik heb eigenlijk geen speciaal onderwerp op het oog. Muziek houdt mij momenteel wel bezig.
Terugkijkend denk ik: welke muziek heeft grote invloed op mij gehad en wat werkte door in mijn geloof? Ik vergat daarbij nog Elly en Rikkert. Ik heb hun levensgeschiedenis gelezen (in: Vrije Vogels) en ik zie wel overeenkomsten. Al heb ik al mijn religieuze interessen bij elkaar weten te houden. Zij kozen expliciet voor het evangelisch christendom. Het leek toen heel erg veel op de Jesuspeople, maar minder agressief. Ik herinner me dat als Jesuspeople in Amsterdam door de stad liepen om te getuigen, zij zongen: 'Make way for the people of God!'.
Je moest dan ook maken dat je weg kwam! Ik vond het geen pas geven. De Hare Krishna-aanhangers waren een stuk bescheidener en vrolijker! Ik heb mij nooit aangetrokken gevoeld tot de Jesuspeople, ik hoorde gewoon bij het monastieke katholicisme.
Ik vind de muziek van Elly en Rikkert helemaal bij mij passen tot hun bekering. Dan mis ik het universele perspectief en de openheid naar andere religieuze stromingen. Al vind ik het bewonderenswaardig hoe zij hun christendom gestalte geven. Het album 'Parsifal' (1971) heb ik echt grijsgedraaid en mag er nog graag naar luisteren. Vooral naar 'Godin van de Liefde'. Hun beider stemmen doen me dan veel en kan helemaal in die nummers opgaan.
Vooral de tweede versie raakt me diep:
'De godin van de liefde,
gaf mij het leven op het land,
en ik zal nooit meer teruggaan,
naar het grote misverstand.
(...)
Ik ben een kluizenaar met duizend vrienden,
een eiland met een zee van tijd,
een blinde en een helderziende tegelijk,
een monnik zonder eenzaamheid...'
De 'Marialitanie', waarin ze ineens ook Koningin van Atlantis is geworden, is ook erg mooi en staat op 'De draad van Ariadne' (1972).
Hoe waar is: 'Jij bent een deel van de keten, de keten bepaalt getij, het getij is het voelen en weten en een deel van de keten ben jij'.
Het toppunt vond ik wel hun LP 'Adem' (1973). Dat de IJssellandmystiek als symbool de rivier heeft, daar zullen ook Elly en Rikkert aan hebben bijgedragen (naast Hermann Hesse): 'O Heilige rivier, tussen de oevers van de tijd, stroom jij tot in de eeuwigheid...laat mij verdrinken in jouw muziek...'.
Maar evengoed spraken mij de christelijke liedjes aan, zoals in de Ouverture, de Zwerver en Vertel me toch wat ik moet doen. Dat laatste lied lijkt me op de rand van new age naar christen worden.
Anoniem wordt Christus bezongen:
'Hij was pas 33 jaar,
toen hij zichzelf had weggegeven,
z'n huis en z'n haard,
z'n hart en z'n leven,
hij is overal gebleven,
en niemand weet precies meer waar.'
Het lied raakte me diep en zo bleef ik op mijn christelijk spoor.
De LP 'Sta op en wandel' (1975) werd al duidelijker christelijk. Mooie liedjes als Kind van de zon en het door mijn zus zo gewaardeerde Een huis om in te schuilen: '...en als de lange reis pas echt begint, wees dan de engel die mij leidt...'
Op dit album staat ook het lied dat wij vonden passen op de uitvaart van onze moeder en dat toch wel een sterke tekst is, voor iedereen die hier op aarde op reis is, inclusief mijzelf!:
'Ik ben op reis, al weet ik niet waarheen,
maar ergens stond geschreven,
dat ik deze weg moest gaan,
en al aarzel ik soms even,
langs die eindeloze baan,
toch weet ik:
iemand ging mij voor
en daarom ga ik door....'
