De hele week keek ik al vol spanning naar het weerbericht. Regen, harde windstoten, noem maar op. Zou het doorgaan vrijdag? De opera Orfeo ed Eurydice in de vijver van Paleis Soestdijk? Ik zag geen druppels op vrijdag...het kan goed gaan..! Op donderdag naar Kevelaer, het leek wel herfst! Het regende de hele dag, het waaide vreselijk hard...het zal morgen wel niet veel beter zijn.... Maar op vrijdag: de lucht klaart op, de wind is gaan liggen en 's middags schijnt de zon. Dankbaar en blij zie ik het als een geschenk van de Voorzienigheid. Het is zelfs weer warm! We genieten voor de voorstelling nog van koffie in het park van Soestdijk en van de ondergaande zon.
De voorstelling begint om 22.00 uur. Het duistert al. Deze opera van Von Gluck is kort maar krachtig, met hoofdrollen voor een counter-tenor (alt) en sopranen. De enscenering is werkelijk heel bijzonder. Alles speelt zich af in het water.
Orfeo die zijn geliefde Eurydice mist, mag van Amor haar ophalen uit de onderwereld...Nergens is het water zo diep als daar waar het water levenden scheidt van de doden (Imme Dros).
Op zijn reis wordt hij tegen gehouden door de Furiën. Dit is wel het meest spectaculaire deel van de opera. In het duister brandende fakkels, zijn er 'vuurlijnen' in het water en waaiervormige fonteinen die het pad afsluiten. Paleis Soestdijk ziet er uit als de onderwereld, belicht met vlammen.
Dan volgt de dialoog tussen Eurydice en Orfeo, waarbij zij hem vraagt waarom hij haar niet aankijkt. Orfeo moest Amor beloven dat hij niet zou omkijken naar zijn geliefde en mocht de reden ervan ook niet aan haar vertellen.
Als hij dat toch doet, sterft Eurydice. Een aangrijpende scene waarbij Eurydice onder water verdwijnt. Als Orfeo met een prachtige bekende aria besluit achter zijn geliefde aan te gaan, komt Amor hem zeggen dat hij genoeg geleden heeft en schenkt zij hem zijn geliefde terug...een happy end, waarbij veel leden van het koninklijk huis mee figureren: Juliana fietst van het paleis door het water naar Orfeo en zijn geliefde, op de steiger van de orkestbak zien we Willem-Alexander met Maxima, Wilhelmina op een paard, Emma en nog een paar koninklijke figuranten. Het stuk eindigt met vuurwerk.
Het is een prachtig spektakel op een heel bijzondere plek. Het is zo anders, alleen al doordat het in een vijver speelt. Je wordt van het één naar het andere spektakel geleid. Er vliegt een uil over. Dan weer een boot vol prachtig aangelichte koorleden. Dan weer een gele streep door het water waarlangs mensen lopen en wat ik al noemde de spectaculaire scene met de furiën, met vuur en fonteinen. (zie you tube filmpje). Daardoor kwam ik niet echt aan het verhaal toe, de muziek, de tekst, die helaas ook niet in vertaling ergens te zien was! We hadden onderwatertiteling wel bijzonder gevonden! Maar achteraf, hier en nu met het prachtige programmaboekje zit ik integraal na te genieten!
De volle maan komt achter de wolken vandaan. Het is windstil. Een heerlijke zomernacht. Een heel speciale dag en avond als een eilandje temidden van natte, koude dagen vol wind! Met de opera zou ik mee willen zingen:
Trionfi Amore! E il mondo intiero serva all'impero della beltá!;
Laat Amor, de liefde, zegevieren!
En laat heel de wereld het rijk der schoonheid dienen!
Impressies van de try out.
