We zijn inmiddels druk bezig met de voorbereiding van de Lourdesbedevaart met het zorgcentrum hier in Z.. Dit jaar gaan we voor de tiende keer! Alle lof voor mijn collega die dit initiatief destijds heeft genomen! Het is een hele happening geworden!
We zitten vol verhalen van de 'kleine wondertjes' van Lourdes. Zoals cliënten die ineens prinsheerlijk zitten te genieten van alles. Soms overheerst het anecdotische in de verhalen. Ik vind dat jammer omdat we niet voor niets naar deze bijzondere spirituele plek gaan. Om hetzelfde te realiseren op de Veluwe zou nog niet meevallen.
De bedevaart is overigens nogal hectisch. We hollen en sjouwen wat af. Van de ene viering naar de andere. Dan weer 's avonds snel naar de lichtprocessie, dan weer 's morgens vroeg naar een internationale mis met 20.000 mensen. Tussendoor koffiedrinken en eten. Op de spaarzame momenten in de avond een glas wijn om de stress te temperen. Zelfs de excursiedag is één en al beweging. Bus in, bus uit, wat nog niet meevalt met een hele club rolstoelers.
Mijn collega en ik zijn ook nog druk met het pastoraat en de liturgie. Ik vind dat we mooie rituelen hebben bij het begroeten en het afscheidnemen van de Grot. We bidden gezamenlijk een indrukwekkende kruisweg. Er is een heel bijzondere viering met de eigen groep waarbij mijn collega haar cliënten en haar collega's en vrijwilligers de handen oplegt.
Dit keer hebben we als eigen thema van de viering 'Blijf in Mijn Liefde'. Als herinnering krijgt iedereen een speldje in de vorm van een hart gevormd uit de letters GOD.
Al is het thema van dit jaar in Lourdes 'God de Vader' ofwel 'Het Onze Vader', wij kozen voor 'God is Liefde'. Mijn collega en ik hebben niets met God als vader, zeker niet als de man met witte baard, lange haren en een lange witte jurk aan! Dat hangt ongetwijfeld samen met ons eigen verleden. We zullen evengoed nuanceren in wat we vertellen, zeker ook ten aanzien van mensen voor wie God wel een vader is.
Dit jaar luister ik weer eens extra veel naar het prachtige nummer van Leonard Cohen en Jennifer Warnes: Song of Bernadette (1986). Ik kocht speciaal de 20th Anniversary Edition van Warnes' CD, omwille van dit nummer, al staat 'Joan of Arc' er ook prachtig op in twee versies. Er zijn nogal wat andere artiesten die de song uitvoeren (de zegen van You Tube!). Ik vind dat Aaron Neville een prachtige versie heeft.
In het bijgevoegde boekje een opstel over St Bernadette van de toen 9-jarige Jennifer. Heel lief eindigt ze ermee dat ze net als Bernadette de rozenkrans zal bidden opdat Onze Lieve Vrouwe de wereld zal redden van het communisme. Ze kreeg er een B+ voor.
In 2002 schrijft Leonard Cohen haar terug: It is quite clear that your imitation of St. Bernadette, praying the Rosary, and your belief in Our Blessed Lady, did save the world from Communism.
Verder laat hij haar weten dat er een Pauselijke commissie in het leven is geroepen om haar zaak te bestuderen: het opstel zou moeten worden opgewaardeerd tot een A+! Ik weet niet of dat gebeurd is, helaas!
Hij hoopt verder dat ze blijft bidden voor de redding van de wereld. Hij eindigt: To tell the truth, I depend on your efforts!
En dan te bedenken dat Leonard Cohen, al in 1984, zo'n prachtige bede heeft geschreven (meesterlijk gezongen door Antony) geïnspireerd op een bede die gezegd wordt op de avond van Yom Kippur (Grote Verzoendag): 'If it be your will...' Met o.a. de prachtige zin: Let your mercy spill, on all those burning hearts in hell...
Cohen vindt het één van de beste liederen die hij heeft geschreven!
Ook de 'Song of Bernadette' is vol barmhartigheid en liefde. Het beeld wat er geschetst wordt van Bernadette vind ik meer overeenkomstig de werkelijkheid dan wat men er meestal van maakt (Ik snap nog steeds niet waarom heiligen zo vaak vervormd worden tot niet na te volgen kwezelig vrome bloedloze wezens... je zou ze zo ook niet willen navolgen trouwens!).
De strekking van het refrein is al zo mooi: Ik vind zovele harten die net als dat van mij gebroken is, verscheurd door wat we deden en niet meer goed kunnen maken. Ik zou je willen omarmen zoals Bernadette dat zou doen... Ook het eerste couplet getuigt van realisme:
No one believed what she had seen
No one believed what she heard
That there were sorrows to be healed
And mercy, mercy in this world
In deze regels wordt wat mij betreft heel Lourdes samengevat. Al sprak de verschijning van een evengroot dametje als Bernadette er niet over, toch werd het een plek waar lief en leed wordt gedeeld en waar talloze zieken troost vinden en soms genezing (van de 6000 'wonderbaarlijke' genezingen die werden aangemeld zijn er 66 erkend als wonder, hoezo lichtvaardig oordeel?)
Mijn collega heeft goed aangevoeld dat je met cliënten er heen moet gaan om ze te laten ervaren dat je er toe doet. Dat je met respect als een volwaardig mens benaderd wilt worden, als een gast in een hotel. Als een kind van God. En niet alleen daar, maar overal. Zo gaan we ook dit jaar weer ter bedevaart. Vaak bekruipt ons het gevoel wat Jennifer zo mooi bezingt in haar lied en waar we ook uitdrukking aan geven als het kan:
I just want to hold you
Won't you let me hold you
Like Bernadette would do...
