Elessar

De afgelopen tijd heb ik weer eens alles bekeken van The Lord of the Rings. De extended version, wel te verstaan. Wat is het toch een geweldig epos, ook als film! Al zijn er wijzigingen aangaande de verhaallijnen ten opzichte van het boek, mij stoort het niet.

Het is eigenlijk een echte mannenfilm. Tolkien was ook een echte 'mannen-man'. Het is behalve een film over het kwaad en de dood, ook echt een film vol vriendschappen.
Ik las het boek rond 1972 in pocketvorm. Ik kreeg van vriend F., die ik in 1973 leerde kennen op de Pax Christivoettocht, de 'Bijbeleditie'. Mooi dundruk papier, met leeslint. Nu heb ik het in de kamer liggen en het is precies even dik en van hetzelfde formaat als mijn getijdenboek!

Destijds zei ik altijd dat als de Bijbel van de aardbodem zou verdwijnen, ik 'In de ban van de ring' als zodanig zou accepteren. Uit de latere literatuur over dit boek begrijp ik ook dat het boek door en door katholiek is. Ik heb Aragorn (Stapper, Elessar, Strider) altijd als een Christusfiguur gezien, net als Frodo. Maar ik ben eigenlijk altijd gefocust gebleven op de elven en de mensen in het boek.

Toen we in 1973 de Pax Christi Voettocht liepen maakte F. van ieder kapittellid een foto en we zijn tijden zoet geweest het hele kapittel van namen te voorzien uit het boek van Tolkien.
Zo was S., de latere doopgetuige van mijn zoon, Aragorn. F. zelf was Gandalf. Nu vindt hij zichzelf overigens meer een hobbit, al zijn hobbits helemaal niet reislustig en is F. dat wel.
Een meisje dat later Jehova's getuige werd, vonden we Galadriel. Er liepen ook een paar elven mee, ik weet niet meer wie.

Links: Faramir (David Wenham). Rechts: Boromir (Sean Bean)

Ik werd Faramir, en kom me er goed mee verenigen. Mijn vriendin destijds, T., vond ik erg lijken op Éowyn en ik vond dat we een goed stel vormden. Ik schreef met een vriend in het elfs en in runenschrift. Er werd me zelfs de liefde verklaard in het runenschrift! We maakten tekeningen van Minas Tirith. We lazen elkaar voor uit het epos. F. las destijds een stuk uit het hoofdstuk 'De brug van Khazad-Dûm': Doem, doem, dreunden de trommels in de diepte... 

We gingen op de reünie zo ver dat iedereen een bepaalde uitvoering kreeg van het boek. Ik kreeg dus de dundrukeditie, die ik nog steeds koester. De voorbereiding op de reünie was ook bijzonder. Die vond plaats in Bree (België), dat we voor die gelegenheid Breeg noemden uit het boek. In Breeg bevond zich de herberg 'De steigerende pony', waar Frodo, Sam, Pepijn en Merijn door Stapper gered worden van de Zwarte Ruiters. In dat eerste autovrije weekend in Nederland reden F. en ik in een Belgische auto met onze gastheer en kapittellid naar Weert om daar per trein verder te reizen! 

Een bijzonder jaar was het. In het boek dat ik kreeg van de kinderen vanwege mijn zestigste verjaardag schreef F. in één zin de start van onze vriendschap, die op 13 oktober 1973 op station Bussum begon. F. schrijft nu: Je was er al voor ik je kende. Ik wist dat jij het was toen ik je zag... De start van een vriendschap tot nu toe!

Zo beland ik dus in mijn eigen vriendschappen. Dat zal wel mee resoneren in het zien van de film met alle extra's. Ik schat zo'n 20 uur film! Ik ben erg geraakt door de teamgeest, het samen zo'n geweldig werk verrichten. Door de films te bekijken en hoe alles tot stand is gekomen voelde ik me haast deelgenoot. Want het is zo'n meesterwerk! 
In veel opzichten lijkt Tolkien zo'n uitwerking voor ogen hebben gehad. Zo konden er allerlei stijlen van kunst worden ontworpen, architectuur, kunstnijverheid, etc.

Aragorn/Elessar (Viggo Mortensen)

Ik heb me altijd verbonden gevoeld met het boek. Zo sterk eigenlijk dat mijn zoon als tweede naam Elessar kreeg, de Quenyaanse naam van Aragorn. Toen hij de film zag was hij erg onder de indruk dat deze naam zo met eerbied werd uitgesproken, ook door het oog van Sauron! Toen werd hij ècht trots op deze naam. 
Daarom heeft zijn zoon, mijn kleinzoon,
ook als tweede naam: Elessar!