Dit jaar werd ik maar liefst 60 jaar. Mijn kinderen vonden dat een feestje waard. Eigenlijk is dat ook wel zo. Ik overleef al zo'n 15 jaar mijn vader en oudste broer. Al begaf mijn hart het bijna 3 maal:
ik lééf nog!
Als geschenk kreeg ik een weekend met z'n allen naar een Landalhuisje. Het viel samen met vaderdag, een leuke bijkomstigheid. Bij aankomst blij verrast door vlaggetjes en een amechtig hijgende zwangere schoondochter die net een HOERA heeft opgeblazen en die me bij de deur ermee welkom heet.
Rond 20.00 u. zijn we allemaal samen, genietend van soep en brood. Wat zijn mijn kleinkinderen alweer gegroeid en ik word al als opa herkend! Af en toe wordt er samenzwerend gefluisterd en vlak voor we naar bed gaan zitten we weer allemaal rond de tafel en zingen ze samen een lied voor me. Een lief ondeugend lied dat me reuze ontroert.
Dan de verrassing: een boek vol goede wensen, gedichten, kunstwerkjes en andere aardige dingen! Ze hebben het geweldig verborgen weten te houden! Als iedereen naar bed gaat (met kleine kinderen ga je niet laat naar bed!), blijf ik achter, alsmaar bladerend in dat prachtige boek. Ik durf er nauwelijks wat uit aan te halen, uit vrees dat ik anderen tekort doe.
Mijn dochter vermeldt haar Zen-regels voor het leven: rust, regelmaat en acceptatie.
Mijn zoon begrijpt nu, na het beluisteren van Cowboy Gerard, waarom ik mijn eerste auto Giddy-Up-Go noemde.
Natuurlijk komt 'Pap' (ook de gangpap, waar we nog vreselijk om kunnen lachen) voorbij van Freek de Jonge: ik voel me vaak ook net een pak brinta. Gepikt overigens van mijn nichtje en haar vader, mijn broer.
De favouriete gedichten van vroeger: De Spin Sebastiaan (Annie M.G.Schmidt) en Slapende Sardines (Shel Silverstein).
Ontroerend mooi gedicht van mijn schoonzoon. Even een traantje wegpinken. Mooie spirituele bijdragen van zus en zwager. Een kunstwerkje van mijn broer met zijn lievelingsgedicht: alles van waarde is weerloos. Ik vond het ook nog terug in mijn 'Rode Boekje' uit 1986. Helemaal waar!
Mijn Nederlandse Amerikaanse vriend herschreef voor deze gelegenheid zijn gedicht die hij mij eerder gaf in 1984. Vriend F. schonk mij een prachtige kwatrijn en vriendin M. een prachtige aquarel met een gedicht van J.C. van Schagen. Mijn nichtje uit Frankrijk verraste me met mijn eigen werk uit de jaren tachtig! Dat had ze al die jaren bewaard! Vooral het setje stroop en honing om om de mond te smeren als je verliefd bent op iemand vond ik weer heel geslaagd. Zij dacht dat ik het nu zèlf misschien wel kon gebruiken op de seniorenclub. Ik ga het proberen!
Ik neem aan dat iedereen slaapt nu. Het is stil om me heen. Al bladerend denk ik terug aan mijn verleden. Wat gebeurde er veel en intens. Ik kan niet anders dan dankbaar terugkijken, al is het met een traan.... Er was ook veel droefheid, maar ook daarin schuilt weer een eigenaardige vreugde. Het loutert je, maakt je zacht.
Nu ik erover blog schiet me de regel te binnen op het bordje dat ik ooit (als grapje?) ten geschenke kreeg van mijn zus: Hij zorgt voor U. Ja, dat is zo...er wordt voor mij gezorgd. Ik heb een groot vertrouwen in de Voorzienigheid. Maar als iets niet gebeurt, weet ik eigenlijk nog vaak niet waarvoor de Voorzienigheid mij beschermt of behoedt. Ik vertrouw er maar op dat ik het eens mag zien. Mijn dochter en schoonzoon helpen me aardig mee deze zienswijze uit te zuiveren nu de Voorzienigheid de verkoop van hun huis niet bespoedigt, maar wie weet waar het goed voor is? Tja, het kan ook gewoon Lot heten of Toeval. Ik mijmer maar wat. Wat is het rijk hier te zijn met z'n allen. Ik had nooit gedacht nageslacht te hebben en daar zitten we dan. Vader en grootvader te wezen...
Mooi in deze dagen te zien hoe iedereen met elkaar en met hun kinderen omgaan. Ik heb veel respect voor ze. Ik word me er zo bewust van dat zij een toekomst tegemoet gaan waarvan ik nog niet zou kunnen dromen! De wereld verandert zo snel. Maar zolang er jeugd is, is er toekomst! Een oud-collega vermeldt in haar gedicht dat ik zovaak (s)preek over de Liefde...laat ik dat maar als eeuwige constante beschouwen in het leven! Ik denk hierbij aan mijn lievelingsgedichtjes (van een 11 jarige jongen) uit de tijd dat ik in de Bajes werkte:
Geld is voor de dieven
De huizen voor de brand
Maar mijn hart is voor de
liefde
De wereld is vol
slechte levens
Iedereen wil stelen
Maar iedereen heeft
liefde...
iedereen
Het was een onvergetelijk weekend. Veel afwisseling, veel indrukken. Mooie gesprekken. Lekker even donderjagen met de kleinkinderen. Ouwehoeren en lachen. Eten natuurlijk, veel en lekker eten. Eend en frites mèt. Yahtzeeën na zoveel jaren en steeds slechter spelen....Dagenlang geniet ik al na van al die energie en vitaliteit.
Als een trotse vader en grootvader geniet ik na.
Een onvergetelijk D-eddyweekend!
Mijn hart is voor de liefde!
