Ludgerpad (5)

Het vertrouwde boekje met de route.

We schieten al lekker op met het Ludgerpad. Nog twee van de alternatieve routes en we hebben alles gelopen. Tot nu toe vonden we de alternatieve routes richting Doetinchem het minst geslaagd. Al was het aardig om het benedictijnse klooster aldaar te bezoeken. Het 'Poppenklooster' zoals vriend K. het betitelt, of zoals vriendin M. zegt: het Anton Pieckklooster. Ja, het zou zo passen op de Efteling, ware het niet dat contemplatief leven bepaald niet sprookjesachtig is.

Gisteren liepen we het traject Halle - Zieuwent. Een flinke etappe van 16 km viceversa. Het was prachtig weer, maar juist tegen de avond eigenlijk wat te warm. Het was een mooie route omdat we over speciaal weer aangelegde kerkepaden liepen. Heerlijk rustig langs weilanden en door beboste gedeelten. Ik vertelde vriendin M. over planking. Ze had er nog niet van gehoord. Ze is inmiddels al een tijdje TV-loos, maar het viel haar mee dat ze door anderen, zoals nu door mij, wel op de hoogte blijft van alles. Ik legde haar uit dat het de bedoeling is dat je op een bepaalde plek languit gaat liggen. Zomaar. Hieronder dan het eerste resultaat.

Onderweg zouden we eigenlijk een jagerswinkel tegen moeten komen, maar in plaats daarvan zagen we alleen dit bord van een energetisch therapeut met een prachtige regen aan kleuren. Dat leek M. wel wat om voor het eerst te gaan planken en wel bovenop het bord. Door het gegiechel en gedoe met m'n pas aangeschafte fototoestel vergat ik M. te zeggen dat je gestrekt op de buik moet gaan liggen met de armen langs je lichaam. Maar ik vond het al knap dat ze op het bord kon liggen en dat de lijnen van haar lichaam zo mooi corresponderen met de kleurenlijnen eronder. Een fraai resultaat evengoed!

Enige tijd later waren we weer eens op zoek naar een bankje om traditiegetrouw onze chocolademelk te gaan drinken met een cocosmacroon. We waren er al een paar gepasseerd en dan zul je zien dat het weer een hele tijd duurt. Uiteindelijk maar neergestreken op een mooi uitkijkpunt over gras- en weiland.

Een schrikhek van een schrikwekkend slechte kwaliteit.

Ik nam de gelegenheid om eindelijk eens een schrikhek op de foto te zetten. Al is het geen fraai exemplaar, maar dit is er dus één. Ik schrik me ook iedere keer een hoedje...die M. dan op zet. Ze houdt heel erg veel van hoedjes. In de zomermaanden is het meest een strooien hoed...okay, flauw! We wisten niet wat een schrikhek was en je vindt er ook geen definitie van in een woordenboek.

Boerderij Tölner langs het kerkepad naar Zieuwent

Maar goed. We dachten er rustig te zitten, maar een boer van de nabijgelegen boerderij Tölner (volgens de kaart) kwam even een praatje maken over de vreugden van het landleven. Hij was er zo gelukkig, ook al had hij inmiddels ook nog wel wat reisjes gemaakt. Maar de wijdsheid en de mooie luchten van het Achterhoekse landschap maakte hem het meest gelukkig. Verder verhalen vernomen over onprettige verkavelingen en een interessant referaat over grondwater. De stand was nu wel erg laag. Inderdaad stond de sloot naast ons vrijwel droog. Het moest gaan regenen, maar dat zat er niet in. Hij kon dat nauwkeurig bepalen aan de wind. Mooi om te horen hoe iemand helemaal vergroeid is met zijn land. Hij vertelde ook dat het grondwater in september stil lag en niet meer welde. Dat klinkt mooi dat 'welwater'. In september gaat de natuur zich klaarmaken voor de winter, begreep ik. Verder vertelde hij over zijn kleinzoon die voor ons gesprek met enorm kabaal over de landerijen crosste. Ach, ja, zei hij met weemoed, de jeugd heeft nu zo'n mooi spul met stevige profielbanden enzo. Hij had vroeger zelf een Sparta. Ik lach wat en denk aan het klassieke grapje in de Achterhoek, dat als je verkering wilde met een meisje, je dan met haar 'Zundapp ging kiek'n'.

Na de foto van zijn boerderij zeg ik tegen M.: ik geloof dat ik een bank zie! We schieten allebei in de lach en kijken elkaar aan met een blik van 'is het weer zover?'. We besluiten de tocht voort te zetten. De liter chocola inwendig verdeeld over ons tweeën.
En warempel... net om de bocht waarvan ik net had gezegd dat daar een bankje zou staan....stáát ook een bank! Het is weer gelukt! De wet van Murphy is weer correct gebleken. We zitten vrijwel altijd op de grond terwijl er in een straal van maximaal 25 meter wel een bankje staat!

Uit balorigheid wil ik hier wel voor het eerst aan planking doen. Zie hier het resultaat. Daarna kon M. natuurlijk niet achterblijven. Ook zij plankt met geweldig resultaat. Planking is overigens slang voor: plat terneerliggen.
Ik weet niet waar het vandaan komt, maar ik heb er krom om gelegen toen ze het voordeden in DWDD, met name door de Jakhalzen.

Zo, dat lachen geeft weer een hoop energie en relaxed halen we Zieuwent. Natuurlijk is de kerk gesloten, die gewijd is aan de Heilige Werenfridus. Het heeft een mooie toren met grote engelenbeelden. Men noemt het de kathedraal van de Achterhoek omdat het zo unmundig groot is. Maar het ligt mooi in het centrum met een fraaie omgeving. Bij café 'De Hengst' besluiten we wat te gaan drinken, al zou dat café op deze vrouwencafédag dan beter 'De Merrie' kunnen heten. Deze plek is dus volgende keer ons startpunt, daar is dus niets mis mee!

Zicht op Zieuwent met de Werenfriduskerk.

Nu weer de terugtocht. Dat valt nog niet mee. Het is erg warm, ook al is het half zeven. Tegen negen uur zijn we terug bij ons startpunt Halle. In de loop der tijd hadden we een behoorlijk aversie tegen dit plaatsje omdat we langs de allerlelijkste kant arriveerden in het centrum(pje). Maar nu was dat niet het geval. Omdat het laat was besloten we te gaan eten bij eterij 'De Woage', waar ik altijd de auto parkeer. Natuurlijk met de rug naar het vreselijke winkelcentrumpje, waarmee ze vele Achterhoekse dorpen verknallen. Het dorpse karakter wordt er geweld mee aangedaan. We hebben er heerlijk gegeten en werden gastvrij bediend door een rasechte Hallenaar. M. kreeg zelfs een bakje om, wat ze niet op kon, mee naar huis te kunnen nemen.

Op internet zag ik zowaar dat 'De Woage' uitgeroepen is tot één van de beste eetgelegenheden in de Achterhoek. Wij kunnen dat wel onderschrijven. We hebben er touristisch goed kunnen eten en de avond door kunnen brengen. In één avond hebben we onze mening over Halle herzien. Het is er goed toeven! Ja,  en dan gauw terug voor de laatste trein. Het gaat allemaal net goed.

De Heilige Ludger, Werden-Essen, brons.

We hebben deze wandeling niet echt in het kader van Sint Ludger gelopen. Maar hij zal vermoedelijk met zijn vrolijke gezicht ons hebben begeleid, zoals zijn Vita beschrijft, en ik weet zeker dat hij met ons gelachen heeft! Ook al schrijft zijn biograaf dat hij nooit lachte! Ook Ludger moet planking toch grappig hebben gevonden. Of viel het in zijn tijd onder ascese? Je weet maar nooit!

Eénmaal thuis weet ik nog maar één ding: 
naar mijn bed for planking. Heerlijk...!