Eerst een middagje winkelen. Een makkelijk leesbaar boekje gekocht over het gebed van rust cq. contemplatief gebed van Theresia van Lisieux. Door een collega aangestoken lees ik wat meer over haar. Ik herken bij haar die Aanwezigheid van de Heer. Ik ervaar er dezelfde intimiteit. Ik houd van haar liefdevolle taalgebruik. Haar kleine weg beschrijft ze zo mooi als omhoog gaan in een lift, waarbij ze de armen van de Heer bedoelt , die haar optrekken in Zijn liefdevolle en intieme nabijheid.
Al lezend bedacht ik mij dat de donkere nacht ervaring eigenlijk helemaal niet zo spectaculair is. Is het niet het doodgewoon maar uitzitten van de tijd terwijl je heilig zit niets te doen met liefdevolle aandacht? Ik ervaar dat ook op zich als kaal en leeg. Het is denk ik werkelijk zo dat je God pas gaat ervaren in je dagelijks leven, daar ervaar je Zijn Aanwezigheid. De tijden van leegte en niets zijn juist heel erg vruchtbaar. Als je dat weet wordt het al minder ernstig. Als je er kennis van hebt weet je ook dat God op een eigenaardige manier in je leven gaat functioneren. Ik ervaar het op een dankbare manier als heel avontuurlijk. Een boekje was het voor tussendoor en een lekkere oppepper. Ik heb wel wat met Theresia!
Verder zag ik een boek van Charles Vergeer. Inmiddels heb ik drie boeken over het Markusevangelie gelezen van zijn hand. Heel inspirerend! Het boek dat ik nu kocht heet 'De kunst van de stilte'. Een vlot leesbaar boek. Mooie citaten van Goethe en Hadewijch bijvoorbeeld, dat mooie 'ende daarom swighic sachte'. Ja, dat wil wel als de Heer nabij is. Mooi en overtuigend vind ik zijn verhaal over het lege graf. Het lege graf is een plek van Stilte, van Heiligheid, van het Mysterie. Daarom eindigt Markus zijn evangelie met 'de vrouwen werden door huiver en ontzag bevangen...ze voelden in dat lege stille graf huiver voor het grootste geheimenis, het mysterium tremendum, dat hen met ontzag en ontroering vervulde en waardoor ze werden aangegrepen.
Nieuw was voor mij ook dat de Jezus navolgende jongen (duidelijk een doopleerling) bij zijn gevangenneming zijn kleding verliest en naakt wegvlucht en als het ware met zijn doopkleed aan getuigt van de Verrijzenis, niet alleen die van de Heer maar ook die van hemzelf! Zoals Paulus ook getuigt dat wij met Christus verrijzen, in de brief aan de Romeinen. Nieuw voor mij was dat deze jongeling de rijke jongeling is die door Jezus zo liefdevol werd aangekeken, maar toen nog niet in staat was zijn rijkdom los te laten en te gaan voor Jezus en het Rijk Gods. Helaas heeft Vergeer geen oog gehad voor het geheime citaat waarvan Clemens van Alexandrië vertelt dat het van Markus is. Daar verblijft Jezus een nacht bij deze jongeling.
Het tweede deel van 'Jezus van Nazareth' van Benedictus XVI was ook te koop in Groningen. Wat is de Paus een goed schrijver! Je durft het bijna niet hardop te zeggen in Nederland. Je hoort hem gewoon helemaal fout te vinden. Nu, wat deze zaken aangaat mag ik hem graag lezen. Ik las alleen even de Paasverhalen. Heel duidelijk zegt Benedetto dat het niet gaat om een opgestaan en tot leven gebracht lijk, maar om een nabijkomen van Gods werkelijkheid, zoals ik dat noem. Daar is de dood een nieuwe geboorte. Zo wordt dood transformatie. Ik kan er wel wat mee in de verkondiging en ik had niet gedacht dat ik zo dichtbij zijn opvattingen stond. Ik deel met de Paus de opvatting dat in Jezus God en mens samen zijn gekomen en zo voor ons de mogelijkheid is ontstaan te vergoddelijken. Het gaat om een Mysterium waarvan wij deel uit maken. Ik vind dat heel rijk en stroom vol vreugde om dit gebeuren van pure onvoorwaardelijke liefde.
Nou, dat was dus het winkelen. Het schoot niet erg op omdat het heel druk was vanwege een enorme kermis! Wel erg gezellig. Ik vind Groningen zo vitaal en jong overkomen. Toch maar eens vaker er naar toe. Na een patatje even uitpuffen op mijn kamer.
Ervoor nog even de Martinikerk bekeken. Ook hier valt me weer op hoe mooi het in Groninger kerken geweest moet zijn qua interieur voor de 16e eeuw. Mooie beschilderingen. Een priesterkoor met hemelsblauwe gewelven en gouden sterren. Er is zelfs een gedenkbord dat in 1594 zonder beeldenstorm de reformatie werd ingevoerd. Wie waren daar nu eigenlijk blij mee? Voor mij is het nog steeds een raadsel dat men zomaar afstand deed van een visueel ingestelde kerk ten gunste van een kerk met alleen de Schrift. Ik vind het nog steeds spijtig. Al houd ik ook van mooie nieuwe kerken, zoals de prachtige ondergrondse kathedraal in Fatima. Het gaat me om wat het interieur met je doet. Het komt wellicht ook door de keuze van de reformatie mensen via enorme tekstborden te vermanen, zoals die met de 10 geboden. Je gaat zitten lezen en treed niet meer binnen in een sacrale ruimte. Ik wil er de Heer ontmoeten en niet alleen over Hem horen vertellen. Het is duidelijk waarom ik katholiek ben geworden....
Vroeg in de avond heb ik een stadswandeling gehouden met een routeboekje. Groningen heeft een prachtig oud centrum met bijzondere huizen waarvan vele gedateerd zijn. Wel merkwaardig tweemaal in een rosse buurt te belanden, tja, dat ken ik niet in de plaats waar ik nu woon. Het lijkt me ook niets. Al heb ik in mijn Amsterdamse tijd nogal wat prostituees verpleegd en dat waren geweldige vrouwen, waar je respect voor kreeg!
Nog lekker zitten meegenieten van de kermis. Ik krijg er altijd een wat wee-gevoel van, net als bij muziekkorpsen. geen flauw idee waarom. Jaloers op het plezier?
Genoeg gelopen. Ik vlij mij neer op het bed in mijn hotel, met een glaasje wijn en wat borrelnootjes en val ongemerkt in slaap...
morgen is het een grote dag voor één van mijn geestelijke zonen...
