Het ziet er waarschijnlijk voor anderen merkwaardig uit hier een blog te vinden met als titel Ali B. Ik bedoel Ali B op volle toeren. Ik had het programma eigenlijk nog nooit bekeken en werd nieuwsgierig toen De Wereld Draait Door er melding van maakte en ik o.a. rapper Kempi zag, voor wie ik een zwak heb. Hij zong in DWDD een lied van Guus Meeuwis: Het is een nacht.
Ik heb in de gevangenis veel van deze jongens ontmoet. Vaak vanwege drugshandel en verwervingscriminaliteit. Op de site van Kempi zag ik dat hij ook een paar geweldsdelicten op zijn naam heeft staan. Een voor mij herkenbaar gedrag, volgens mij ingegeven door een enorme angst.
Ik mocht graag met dergelijke jongens omgaan in de bajes. Ze hadden vaak ook iets warms. Vaak zat hun hart vol verdriet. Kempi heeft niet voor niets een paar tranen getatoeëerd onder zijn rechteroog. Maar hij zong het lied zo hartverwarmend mooi, zonder de woorden echt af te maken. Dat doen Antillianen vaak. Ik vind het wel karakteristiek. Enfin, ik zocht Kempi op: http://www.sterren.nl/ en daardoor ben ik alle beschikbare afleveringen gaan kijken. Goh, wat werd ik vaak geraakt en ontroerd. Ik vind het een geweldige serie uitzendingen!
Die fantastische mix van rappers en onze Nederlandse artiesten van naam. Een mix van culturen, van generaties, van muziekgenres. Veelal kende de rappers deze artiesten niet. Artiesten van een oudere generatie. Nogal wat rappers bekenden een strafblad te hebben en sommige artiesten wilden als het ware door hun lied de rapper een hart onder de riem steken (wat ze niet moeten doen, vind ik, laat het gewoon!) Maar wat een geweldige ontmoetingen!
Door het vorige blog (Monumentje voor Mieke) kom ik automatisch bij dit onderwerp uit. De associaties zijn begrijpelijk als je dat blog hebt gelezen, lijkt mij.
Door een gesprek met mijn collega na de uitvaart van Mieke kwamen we over de jeugd te spreken. Ik vertelde dat ik eigenlijk als veel jeugd het leven beschouwde als een feest, als een kick, en dat zou moeten eindigen met een mooie slotapotheose. Het viel me niet mee de laatste jaren te ondervinden dat je alleen maar ouder en zieker wordt.
Zij zei me dat ze het leven juist zo willen beleven omdat ze aan ouderen zien dat het leven niet zomaar een feest blijft.
In Ali B op volle toeren is het op 1 februari 2012 de beurt aan Sticks en Liesbeth List. In die aflevering gaat het over het leven als een feest.
Sticks heeft het over iemand die kanker krijgt en jong sterft. Hij is er kwaad over. Die kwaadheid is goed te begrijpen als je temidden van het feesten ineens ziek wordt en het leven moet verlaten.
De rapper Sticks zingt erover, als ik het goed begrepen heb, in zijn rap "Spaanse vlieg" (het woord roept bij mij iets heel anders op!)
Liesbeth List mag een lied van hem zingen, dit lied dus bewerken in haar stijl. Daar zitten Ali B dan en Sticks (Ali noemt hem stugge Sticks, maar ik zie eigenlijk een tamelijk bescheiden gevoelige man).
Al bij de eerste keer zien en horen stromen me de tranen over de wangen! Wat een lied! Ja, heimwee naar goede tijden.
Toen het leven nog een feest was!
Ali B en Sticks zitten totaal overdonderd erbij. Het is ook magistraal wat er gebeurd. Het is Liesbeth List in de immer ontroerende Mauthausencyclus van Theodorakis. (CD: Liesbeth List zingt Theodorakis. En hieraan gelijk, zo niet beter: Maria Farandouri, The Ballad of Mauthausen.).
Na vele malen beluisteren besloot ik de tekst die Liesbeth zingt op te schrijven.
Wat een power zit er in dit lied, wat een moed, wat een mooie taal ook.
Ze zingt:
Elke adem blaast me verder naar het eind
En met elke voetstap wordt de afstand wat verkleind
Ik weet dat het gaat komen of ik nou kruip of ren
Maar ik ben pas aan het einde, als ik aan het einde ben
Ik blijf ademhalen tot mijn allerlaatste snik
De weg kan zomaar stoppen, maar zolang mijn hart nog tikt
Zet ik mijn beide voeten stevig in de eeuwigheid
En laat mijn afdruk achter op de landkaart van de tijd
Ik ga dansen door het leven, tot ik weg moet op het feest
Ik wil hoe dan ook voorkomen dat het zinloos is geweest
Dus wil ik walsen tot ik neerval, tot ik niet meer kan of mag
En dan het feest verlaten met een lach, ik pluk de dag...
Ik weiger te geloven dat ik hier ben zonder zin
Het leven is het diepe en ik spring er lachend in
Ik ben hier met een reden, ook al is mijn rol maar klein
De wereld draagt een ketting en ik mag een schakel zijn
Ik wil dansen door het leven, tot ik weg moet op het feest
Ik wil hoe dan ook voorkomen dat het zinloos is geweest
Dus wil ik walsen tot ik neerval, tot ik niet mee kan of mag
En dan het feest verlaten met een lach, ik pluk de dag...
De boys hebben haast geen notie van wat hen overkomt. Sticks ontbreekt het aan woorden.
Ik had graag een filmpje overgenomen van You Tube, maar het staat er niet meer op. Dus zoeken: http://www.sterren.nl/ Ali B op volle toeren, uitzending van 01.02.2012: Remake van Liesbeth List.
Ik zou het wel willen laten horen op een uitvaart. Ik vermoed dat ik die acceptatie, die drang tot leven, zo ontroerend vind.
Ik luister er graag naar. Het geeft me een krachtig levensgevoel.
Ik ervaar het lied ook sterk religieus, omdat het tijd en eeuwigheid omvat en zo overloopt van levenslust, zolang het maar kan.
Tja, dat is leven.
De volle kracht van leven kun je pas ervaren
in contrast met de dood.
In een boek van Ken Wilber, een vooraanstaand New Age filosoof, over de ziekte en de dood van zijn partner, heeft hij het over hun verblijf in Duitsland voor een speciale behandeling. De behandeling slaat niet aan en ze hebben geen enkel alternatief meer. Ken belandt in al zijn wanhoop in een Bierstube. Ze bieden hem een pilsje aan. De mannen in Lederhosen dansen. Op een gegeven moment nemen ze hem bij de hand en nodigen hem uit mee te dansen...hij aarzelt en houdt zich in...maar ze trekken hem in hun midden en zeggen hem: dans, dóór dansen, dans!!!
Ja, dat is leven...door dansen, jongen,
door dansen...
